‘Een gewoon griepje? Ik heb op onze ic-afdeling nog nooit zoveel ‘griepgevallen’ verzorgd’

Ik ben verpleegkundige in een West-Vlaams ziekenhuis en kreeg onlangs de vraag of ‘het nu echt allemaal zo erg is’. Ik ging even in discussie, maar hield het al snel voor bekeken. Een aantal dagen later bleef het knagen, vandaar deze brief.

De eerste golf van het veelbesproken coronavirus is nog maar even gaan liggen. Iedereen kon al genieten van de eerste maanden ‘verlof’, want geef toe: vijftien personen per week zien, daar kunnen we wel mee leven, toch? Alle maatregelen zijn na de eerste golf geleidelijk aan versoepeld. Men mocht weer gaan sporten, op restaurant, met vrienden afspreken… Het ‘gewone leven’ werd stilaan weer voelbaar, ondanks de schade die de eerste golf heeft achtergelaten.

Het raakt me diep wanneer dit virus geminimaliseerd wordt. Ik vind het betreurenswaardig dat er nog steeds non-believers bestaan, dat er mensen zijn die geloven dat dit om een ‘gewoon griepje’ gaat. Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar ik heb op onze intensieve­zorgafdeling nog nooit zo’n groot aantal ‘griepgevallen’ verzorgd. Ik heb nog nooit familie moeten weigeren op bezoek te komen bij de patiënt met ‘griep’. Ik heb nog nooit maanden met een mondmasker moeten werken. Ik ben nog nooit zo bang geweest om het ‘griepvirus’ over te dragen op andere patiënten of op mijn thuisomgeving. En nee, ik ben nog niet klaar voor een tweede golf van dit ‘griepvirus’.

In het begin, toen dit coronavirus nog nieuw en ongekend was, vond ik het zelfs spannend. Ik vond een ic-afdeling met veel beademde patiënten uitdagend… Ik schrijf dit nu met het schaamrood op de wangen.

De eerste golf hebben we, met vallen en opstaan, doorstaan op adrenaline, doorzettingsvermogen en het begrip van onze omgeving. Maar de mentale weerslag komt altijd achteraf. Wanneer er nu een nieuwe ‘potentiële’ coronapatiënt het ziekenhuis binnenkomt, stort de wereld even voor me in. Ik begrijp mezelf niet meer. Ik kan het niet verklaren, maar het is zo jammer om met zo’n gevoel te zitten en tegelijk te weten dat anderen dit virus zo bagatelliseren.

Uiteindelijk zullen we ook een tweede en zo nodig nog volgende golven doorstaan, want ik weet dat, naast een aantal minder volgzame mensen, velen de maatregelen wél strikt naleven. De maatregelen zijn voor niemand aangenaam en hebben voor veel sectoren een ongelofelijk harde impact, maar menselijkheid gaat voor. Het zal jouw familie maar zijn die getroffen wordt door dit ‘griepvirus’.

Lindsay Verla.

Wat denkt u over het opflakkerende virus en de nieuwe maatregelen? Wat doet het nieuws met u? En zet de regering de juiste stappen? Reageer! Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: