‘Een oud-leerling zette de woorden ‘Marc Didden said I had potential’ op een T-shirt’

Ooit kende ik iemand die op zijn 10de stellig beweerde dat hij later, ergens ten paleize, de Nobelprijs voor de Letterkunde zou ontvangen. Hij was er gewoon zeker van dat schrijven zijn leven was en dat de wereld dat binnen afzienbare tijd zou inzien, na kennisname van zijn ‘Complete Works’. Ik kwam die mens onlangs nog eens tegen, een ruime halve eeuw na ons laatste gesprek in een bushokje aan het Schumanplein. Oud nu, eenzaam ook, durfde ik te raden. Ik bracht de Nobelprijs niet ter sprake, maar hij zei zelf dat hij nu gepensioneerd was, maar heel zijn leven van zijn pen had geleefd. Hij had gebruiksaanwijzingen bij huishoudapparaten geschreven en bewerkt. Ik zei dat ik het een nuttig beroep vond, net als lesgeven, een discipline die ik een decennium of drie heb beoefend.

Het mooiste aan lesgeven is niet het lesgeven zelf, maar wel de jaarlijkse aanvoer van nieuwe, leergierige, ambitieuze jonge mensen. Die je soms een beetje kunt helpen hun weg te vinden. Soms ook niet. Nog leuker dan studenten zijn oud-studenten. Soms hoor je eens iets van hen. Laatst kreeg ik een uiterst ontroerend mailtje van een vrouw die in het begin van deze eeuw even in mijn klas had gezeten. Ze schreef dat ze op de radio naar ‘Shameika’ van Fiona Apple aan het luisteren was, een song waarin een zin voorkomt die luidt: ‘Shameika said I had potential’. Daarop vroeg ze zich af wie zoiets in haar geval ooit had betekend. Mijn naam kwam uit de bus. Omdat ze nu designer is, zette ze de woorden ‘Marc Didden said I had potential’ op een T-shirt. Als u goed rondkijkt in de straten van Antwerpen, ziet u haar er misschien mee lopen.