‘Een schande dat John Prine hier zo weinig bekend is’

Ik heb altijd geleerd dat je best naar intelligente mensen kunt luisteren. Vroeger was dat naar mijn ouders, nu naar mijn kinderen. Maar door de jaren heen was er een andere constante stem die me nooit teleurstelde. Die fantastische stem, die nog steeds huist in wat ik het best kan omschrijven als ‘een complex lichaam’, behoort tot uw Marc Didden.

Dankzij hem, en ook dankzij de toch vrij relevante Bonnie Raitt, leerde ik de nu betreurde John Prine kennen. Ik zou kunnen zeggen dat het een schande is dat Prine hier zo weinig bekend is, maar misschien is het maar best dat mensen die talent associëren met Niels Destadsblater en Laura Tesorrow, ver weg blijven van pareltjes als ‘The Oldest Baby in the World’, ‘People Puttin’ People Down’, ‘Caravan of Fools’, ‘Long Monday’, ‘Paradise’, ‘Down by the Side of the Road’ en zo kan ik de waarschijnlijk de hele Humo vullen.

Daarom wil ik van de gelegenheid gebruikmaken om Marc te bedanken. John Prine hoort het nu toch niet meer, want zijn ears heeft hij nu uiteindelijk aan the deaf gegeven. En wees maar zeker, they don’t mind the size.

Guy Van Ammel, Turnhout.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: