Eeuwig spits Jan Mulder: 'De finale van de Champions League zou veel leuker geweest zijn met de jongens van Ajax'
Kenmerk van al deze mannen: een gebrekkige techniek en een inkomen van 150.000 à 200.000 euro per week
Als de finale van de Champions League tussen Tottenham Hotspur en Liverpool FC door de echtgenotes van Kane en Salah was gespeeld, hadden ouderwetse voetbalanalisten er wel raad mee geweten. Lachen, jongens. De dames Son en Wijnaldum hadden braaf hun best gedaan, maar de basistechnieken van het voetbalspel – dribbelen met de bal, overspelen naar een speler in hetzelfde shirt, koppen met de ogen open – lukte ze niet. Dertig seconden na de aftrap veroorzaakte Sissoko van de Spurs met een onhandig uitgestoken hand een penalty en na het benutten ervan dacht Liverpool zich te kunnen beperken tot het uitzitten van de tijd. Mijn tijd. Als de ene partner niet wil, hou er dan onmiddellijk mee op. Seks heb je samen. Dit was een verkrachting.
De tergend trage manier van doen leek het tactische gestuntel nog enigszins te verklaren, maar niet helemaal. Het stokte door onkunde. De trainer van Tottenham had de hopeloos geblesseerde Kane opgesteld, plus de eigenaardig over het gazon heen en weer schietende Winks, voornoemde reus Sissoko vond hij ook geweldig, alsmede de rechtop nog in de kast achter de stofzuiger staande strijkplank Dele Alli. Zwaar op het kijkplezier drukkende kenmerk van al deze mannen was de gebrekkige techniek en een gemiddeld inkomen van tussen de 150.000 en 200.000 euro per week. Jan Vertonghen wandelde op zijn geheel eigen manier door de dreven. ’t Was mooi weer in Madrid. Ik geniet altijd van Jan en zijn heerlijke kalmte in alle situaties, maar deze keer overdreef hij de rust. Origi viel in. Analist Andrea Pirlo later: ‘Origi scoorde een doelpunt, anders had hij voor zijn geleverde prestatie een schop onder de kont moeten krijgen.’ Ondergetekende had dat lage cijfer ook graag aan Salah gegeven. Gelukkig was de avond om kwart over zes in het met 30.000 fans uitverkochte PSV-stadion in Eindhoven begonnen met de vrouweninterland Nederland – Australië. Uitslag: 3-0. Drie mooie goals en een spelniveau dat ver uitsteeg boven Liverpool – Tottenham.
In Nederland is vrouwenvoetbal in opmars. Albert Heijn en Unilever zijn de hoofdsponsoren van de oranjevrouwen, de ‘meiden’ zijn in, er valt wat aan te verdienen en dan is de totale acceptatie van het volk nabij. Gisteren bij de kassa in de supermarkt vroeg de caissière of ik een gratis teamposter van de Leeuwinnen wilde: ‘We hebben er nog een paar.’ ‘Ja, graag. En een pot Calvé pindakaas met een Lieke Martens-etiket.’ Het is eruit voor je er erg in hebt. Het komt door de populariteit, het aanstekelijke spel van de vrouwen en zeker ook door de onverdraaglijke arrogantie van schaamteloos overbetaalde mannelijke strijkplanken.
De Volkskrant publiceerde vorige week een artikel van hoogleraar filosofie Martine Prange onder de kop ‘Voetbalvrouwen hebben recht op zelfde beloning’. Prange verwijst naar rechtszaken in de VS, stakingen in Zweden en Denemarken en naar het initiatief van de Nederlandse voetbalbond om binnen nu en vier jaar de commerciële beloning van de vrouwen stapsgewijs op te schroeven naar die van Matthijs de Ligt en Virgil van Dijk in het Oranje van de mannen. Logisch, want Jackie Groenen en Shanice van de Sanden zijn zeker zo populair. Vier jaar lijkt me wat lang. Doe het nu. Marketing- en voetbaldeskundigen voorspellen de absolute doorbraak komende zomer. Vanuit Nederland reizen 15.000 fans naar de wedstrijden, oranje geklede legers zullen zingend van geluk door Frankrijk trekken, op weg naar de eindstrijd op zondag 7 juli. Graag met de meiden van Oranje. De finale van de Champions League zou ook zoveel leuker en beter zijn geweest met de jongens van Ajax, die de Champions League van dit jaar op z’n kop zetten met ragfijn vrouwenvoetbal.
