‘Er is een grens waar je niet over gaat’

Tijdens de autorit van Nieuwpoort naar het station van Brugge, waar ik mijn VUB-student elke week afzet, wilde ik toch eens polsen naar zijn mening over de zaak-Sanda Dia. Zijn antwoord: ‘Stel je eens voor dat Sanda die doop had doorstaan, had hij dan echt gedacht dat hij daarna bij die elite zou horen?’ Zijn tweede bedenking: ‘Moet je altijd ergens bij horen, is dat nodig?’

Op de terugweg naar huis was ik stiekem trots: hij heeft het duidelijk niet voor elitaire clubjes waar vernederingen en zwijnerij schering en inslag zijn. Hopelijk gaat een journalist over twintig jaar eens polsen bij de oud-leden en vragen of ze dat even normaal vinden als hun kinderen lid van zo’n club zouden zijn.

Ik wil niet alle studentenclubs over één kam scheren. Ik heb ook gestudeerd, en ik ben op kot geweest in Gent, maar er is een grens waar je niet over gaat. Welke straf de Reuzegommers ook krijgen, de ouders zijn hun zoon kwijt. Mijn oprechte deelneming aan iedereen die Sanda liefhad.

Evelyn V., Nieuwpoort.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: