‘Gewoon goed lesgeven lijkt een bijzaak geworden in de lerarenopleiding’

Ik kan me helemaal vinden in de lezersbrief van B.R. uit Merelbeke in Humo 4262 over het nijpende lerarentekort. Eind september ben ik zelf via VDAB met een lerarenopleiding gestart aan een Vlaamse universiteit. En, omdat ik er op termijn een knelpuntberoep mee zou invullen, een heel jaar lang op kosten van de belastingbetaler! Zou. Want na acht maanden opleiding, gekenmerkt door een mentaliteit die het midden houdt tussen middelmatig en bekrompen, berg ik mijn ambities om als gemotiveerde zij-instromer voor de klas te staan op in het koelvak.

Als leraar in spe krijg je vooral bijgebracht hoe je op papier kunt voldoen aan allerhande administratieve verwachtingen. Gewoon goed lesgeven lijkt wel een bijzaak te zijn geworden. Als het dan toch over het lesgeven gaat, moet alles zo interactief en activerend mogelijk georganiseerd worden. Geen idee is te dwaas, geen uitvoering te gek. Leerlingen zullen geëntertaind worden! Of ze het nu willen of niet.

Toen ik die theorie tijdens mijn stages aan de praktijk wilde toetsen, luidde het antwoord van drie verschillende stagebegeleiders unisono: ‘Onhaalbaar in de realiteit.’ Mogelijk speelde een beperking in tijd een cruciale rol in hun oordeel.

Begrijpelijkerwijze zien de docenten van de lerarenopleiding dat enigszins anders. Zij zijn immers, binnen een specifiek onderdeel van de opleiding weliswaar, met vijf verantwoordelijk voor een groep van twintig studenten. Nu kun je één of twee lessen lang doen alsof dat nuttig is door vooraan wat te staan coteachen met z’n tweeën. Maar het merendeel van de tijd was het toch vooral gênant om te zien.

Tot slot is de passage over de hoeveelheid aan taakjes, opdrachten en verslagen jammer genoeg maar al te herkenbaar. Als klap op de vuurpijl moet er over dit alles ook nog eens oeverloos gereflecteerd worden. Door de studiebelasting op die manier kunstmatig op te drijven, wordt er een zweem van legitimiteit voor de opleiding gecreëerd. Maar welke juist de toegevoegde waarde is voor de student, blijft telkens een raadsel.

Hopelijk krijgen andere initiatieven van de politiek een mandaat en de nodige middelen om efficiënte, kwalitatieve vormingen aan te bieden die eveneens tot een pedagogisch bekwaamheidsbewijs leiden. Wat gezonde concurrentie op dat vlak zou, gezien de penibele situatie waarin ons onderwijssysteem zich bevindt, absoluut geen kwaad kunnen.

H.D., Antwerpen.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: