‘Groen en rechts zijn is geen tegenstelling’

Kristof Calvo van Groen gaat zich herbronnen in Nederland, hij zal daar naar eigen zeggen de sociale zekerheid gaan bestuderen. Dat bevestigt een lang bestaand en door de feiten aangetoond vermoeden, dat de man meer rode sympathieën dan groene dadendrang heeft. Ook mevrouw Almaci en de hele linkse fractie van de partij, die het groene politieke debat jarenlang gekaapt hebben, mogen gewoon opstappen. Misschien zijn we dan eindelijk verlost van hun zwakke, richtingloze en nietszeggende retoriek, de nodeloze fixatie op en angst voor extreemrechts, de focus op migratie en het politiek correcte, maar wereldvreemde discours.

Er is nochtans een immense groene onderstroom. Tijdens de jongste verkiezingen is die in het Waalse en Brusselse gewest aan de politieke oppervlakte gekomen, in het overwegend rechtse Vlaanderen helemaal niet. Nochtans is tegelijk groen en rechts zijn volgens mij geenszins een tegenstelling. Ten bewijze daarvan het moedige en krachtdadige beleid van Zuhal Demir (N-VA) in de Vlaamse regering.

Ooit werd door een groot talent de kernachtige, niet mis te verstane boodschap gezongen: ‘Laat ons een boom en wat gras dat nog groen is’. Met die regel in het achterhoofd heb ik decennialang mijn democratische recht gebruikt in het stemhokje, hopend op een leefbare toekomst voor het nageslacht. Vandaag echter ontwaken onze kinderen in een door projectontwikkelaars en betonboeren verminkte wereld, waar de luchtkwaliteit rampzalig is. Fietsers zich proberen overeind te houden als levende ‘obstakels’ op moordstrookjes, we eten groenten en fruit met meer pesticiden dan vitaminen, de agro-industrie blijft het microbiologische leven ongestraft uitroeien en door onze werkdruk is het apotheekbezoek vaste routine geworden. Niet dat de Calvo’s of Almaci’s van deze wereld daar wakker van liggen.

Roger IJzermans, Mechelen.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: