‘Guy Mortier zocht overal talent en gaf mensen kansen’

Ik heb het interview met Guy Mortier in Humo 4306 gelezen, en ik heb niets dan bewondering en het allergrootste respect voor de man die mijn jeugd heeft gekleurd. Ik beken: ik heb eerder ook Joepie gelezen, maar dat was alleen voor de posters van Nena.

Ik las Humo vanaf begin jaren 80 elke week als een godsgeschenk. Wat trok me erin aan? Het ­flitsende – dat kon dus blijkbaar ook in teksten en foto’s! De grappen – Kama! De interviews met échte muzikanten – bedankt, Serge S., maar rustig blijven, hè!

Wie was de arrangeur van al dat moois? Guy Mortier, leerde ik snel. Ik schrok me rot toen ik hem op vrijdag 23 september 1994 rechts achter mij in de Koningin Elisabethzaal zag shaken en dansen als een jong veulen. Mijn held zat daar! En wij hadden dezelfde smaak! Het legendarische concert van J.J. Cale was dan ook het beste wat ik ooit heb gezien en gehoord.

Fastforward naar een vrijdagmiddag in 1995, ik ben thuis aan het werk en de telefoon gaat. ‘Hallo, spreek ik met Wim Ceuls? Guy Mortier hier. Wil jij samen met mij mee de Humo’s Pop Poll presenteren in het Luna-Theater?’ Ik stond aan de grond genageld toen mijn held me dat vroeg. Later mocht ik ook in de Ancienne Belgique presenteren, en nog later op het hoofdpodium van ­Werchter, als mijn alter ego Jos Bosmans – naar mijn grote voorbeeld ­Bart ­Peeters. Daar mocht ik ­David ­Bowie de hand schudden.

Het telefoontje van Guy Mortier raakte me omdat hij zo gewoon was, overal talenten zocht en mensen kansen gaf. Bedankt en een zalig uiteinde, Kempenaar!

Wim Ceuls, Wiekevorst.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: