Herman Brusselmans: ‘Ik raad iedereen aan om moedermelk te drinken. Zelf ben ik het ook beginnen doen, en dat smaakt zo slecht nog niet’

Herman Brusselmans gaat iedere week op zoek naar het verhaal achter een opvallende kop in de krant of op een nieuwssite. Deze week: ‘De smaak van moedermelk is te vergelijken met die van een halve kilo zemelen.’

Omdat voeding zo belachelijk duur is geworden, raad ik iedereen aan om te doen wat m’n zoon Roman doet: moedermelk drinken. Liters zuigt hij uit de magnifieke tieters van m’n vriendin Lena, en het kost ons geen cent. Zelf ben ik het ook beginnen doen. Als Roman eerst de linkertieter van Lena heeft lediggedronken, drink ik vervolgens de rechtertieter ledig. M’n tienduizenden fans zullen zich afvragen: ‘Is dat lekker, moedermelk, meneer Brusselmans?’ Nou, ik heb wel eens lekkerder gegeten, maar moedermelk smaakt alleszins niet slecht, en de smaak ervan kun je vergelijkend met die van een halve kilo zemelen die een paar uur in noodweer heeft gelegen, met keiharde slagregens, een forse wind, en geen spatje zon te bekennen. In m’n jeugd heb ik ‘ns een dergelijke halve kilo zemelen gegeten, en ik vond de substantie bij lange niet vies, weliswaar zonder dat ik vroeg: ‘Kan ik nog zo’n halve kilo krijgen?’

Ik bedoel, m’n zoon Roman, slechts twaalf dagen oud, bewijst nu al dat hij een slim ventje is. Ik ga dan ook niet lang meer wachten tot ik hem rekenen en taalkunde aanleer. Over een week of twee begin ik met de tafel van zes, en een paar weken later zal ik ‘m wijsmaken dat het tien over zes is in plaats van tien na zes. Je zal zeggen: ‘Een kind dat zo jong is, kan dat soort dingen nog helemaal niet’, en allicht heb je gelijk, maar je kunt het maar proberen. Wie zegt dat Roman niet, voor hij drie maanden oud is, op z’n kinderfietsje door de woonkamer kan rijden? En wie zegt dat hij niet, voor hij een half jaar oud is, mee kan kijken naar de wedstrijd Anderlecht – AA Gent, en samen met mij roept: ‘Awoert Paars-Wit! Wouter buiten!’ En als dat allemaal niet lukt, zal ik toch erg van Roman blijven houden, nog meer dan ik nu al van m’n houd. Tjonge, wat is het een prachtige, unieke persoon.

Als je ‘m ziet liggen in z’n wieg, zou je meteen denken: daar zal ooit een groot denker uit voortkomen. Inderdaad, ik zou het leuk vinden mocht Roman een filosoof worden, en dan zegt hij aan de cafétoog tegen z’n drinkebroers: ‘Niet de aarde is de oorzaak van de wereld, maar wel is de wereld de oorzaak van het gebrek aan bewijs daarvoor.’ Nadat hij een aantal van zulke wijsgerige opmerkingen heeft rondgestrooid, verlaat hij de kroeg, en rijdt hij op z’n Mobylette naar huis, waar Lena en ik hem opwachten, want we zijn altijd ongerust als onze zestienjarige zoon niet voor middernacht thuis is. Maar Roman mag natuurlijk ook iemand anders dan een filosoof worden.

Als hij kiest voor geneeskunde is het ook oké. Zo kan hij bijvoorbeeld uitgroeien tot een wereldbekend maag/darm-specialist, die een eigen methode heeft uitgevonden om met name de endeldarm te onderzoeken, een methode die simpelweg de Roman Brusselmans-methode zal genoemd worden. Hoe gaat het onderzoek te werk? Wel, de patiënt schijt achter een struik, en de dokter laat de kaka daar liggen, tot hij begint te dampen. In een erlenmeyer wordt de damp opgevangen, en dokter Brusselmans interpreteert deze damp door er heftig aan te snuiven, en krijgt hij daarvan schele hoofdpijn, inclusief het zien van witte sterretjes en een verhoging van z’n eigen, bloeddruk, dan heeft de patiënt spijtig genoeg darmkanker. Nu is het natuurlijk wel zo dat er al heel veel dokters in ons land zijn, en daarom kan Roman beter voor een ander beroep kiezen.

Als ik hem thans bekijk, zie ik dat hij typische basketbalbeentjes heeft, zodat hij kortom over een jaar of twintig zou kunnen uitgroeien tot de beste Belgische basketter aller tijden. Hij is nogal klein (48 cm), met als gevolg dat hij als twintigjarige nog steeds klein zou kunnen zijn (bv 1 m 63), maar dat dondert niet, zolang hij per wedstrijd een bal of twintig door de ring gooit. Mogelijk wordt hij liever muzikant, niet zoals z’n vader een drummer, maar een dwarsfluitist. Hij tovert wilde, schrille melodijen uit z’n instrument, zo wild en schril dat de helft van het publiek nog voor de pauze de zaal verlaat, maar daar staat tegenover dat de andere helft gek wordt van bewondering voor Romans dwarsfluitisme, en hem na de voorstelling minuten lang toejuicht, en bloemen naar het podium gooit, en vrouwenslipjes, waaronder dat van een 145 kilo wegende vrouw, wat Roman wel grappig vindt en hij schiet luid in de lach, want net als z’n moeder is hij een lachebekje hoor.

Of kok, dat kan hij ook worden, en met z’n rustieke restaurantje drie sterren in de Michelingids scoren. Hij zal vooral faam verwerven met z’n topgerecht zemelen in de moedermelk, dat slechts € 15,99 zal kosten. Hij heeft zes prille moeders in dienst, die voor de melk zorgen, en de zemelen laat hij door een beroepsdief jatten in de Aldi. Ik zei het al, een slim ventje.