‘Het onderwijs is een slangenkuil waarin mooie leerlingen de dienst uitmaken, zeker als het meisjes zijn’

Herman Brusselmans gaat iedere week op zoek naar het verhaal achter een opvallende kop in de krant of op een nieuwssite.

Wil je nu wat weten? M’n nieuwe boek is uit! Het is de baksteendikke studie ‘Geschiedenis van de moderne literatuur’, waarin ik, als deelnemer en kenner, een analyse maak van de letteren in Vlaanderen en Nederland. Ik ben daarbij streng doch rechtvaardig, zeg eerlijk waar het op staat, scheid het kaf van het koren, heb mezelf geen enkele beperking opgelegd, en als een schrijfster grote memmen heeft, vermeld ik dit zonder dat ik vrees voor reacties à la ‘Wat een seksist!’, ‘Hij beoordeelt vrouwen op hun uiterlijk in plaats van op hun prestaties!’ en ‘Wat is er mis met kleine memmetjes?’ Daar is godverdomme helemaal niks mis mede. M’n vriendin Lena heeft kleine memmetjes, en daar doe ik iedere dag plitsepletse mee, tot tevredenheid van beide partijen. Zal men door m’n studie te lezen kunnen besluiten wie m’n favoriete schrijvers zijn en wie niet? Jazeker. Daarbij zal opvallen dat ongeveer tweeduizend schrijvers geen favorieten van me zijn en ongeveer zes wél. Bij die zes zit één vrouw, Monika van Paemel, dus over haar memmen heb ik het niet. Memmen interesseren me slechts als ze behoren tot het lichaam van een mokkel onder de 40. Ik heb ooit per ongeluk de memmen gezien van m’n grootmoeder Maria toen die 78 was en ik dacht: dit wil ik nóóit meer meemaken. Ik kon trouwens, eveneens per ongeluk, ook haar vagina zien, en toen dacht ik: als dit per ongeluk nog een keer gebeurt, ga ik wel eerst een blinddoek aandoen.

Maar goed, vanwege m’n nieuwe boek moet ik weder geregeld opdraven bij interviews, lezingen, signeersessies en diverse aanwezigheden. Op de koop toe krijg ik eindelijk weer uitnodigingen van scholen, om in het op stapel staande schooljaar te komen praten over m’n werk in het algemeen en over ‘Geschiedenis van de moderne literatuur’ in het bijzonder. Want het nieuwe schooljaar wordt normaler dan het vorige, dat gekenmerkt werd door lessen per Zoom, door het dragen van mondmaskers door de leerlingen die toch les kregen op school, door het virus dat vele studenten en leerkrachten te pakken kreeg, en door de onzekerheden, de angst en de futloosheid die hierdoor nagenoeg iedereen in het onderwijs depressief en doodmoe maakten.

Daar komt een einde aan. Men mag opnieuw zonder mondmasker les krijgen, behalve als men zich in de klas verplaatst. Bijvoorbeeld: op de eerste rij in het lokaal zit Shania, een 16-jarige stoot met grote memmen, en op de laatste rij in het lokaal zit Sven, een dikkige leerling met de zweetziekte, pukkels op z’n kanis tot onder z’n sleutelbeenderen, en zo geil als een slingeraap met abnormaal opgezwollen testikels. Nou, Sven heeft ineens zin om eindelijk, na al die maanden, aan Shania kenbaar te maken dat hij verliefd op haar is, en zonder verder na te denken verlaat hij z’n stoel om naar de eerste rij te banjeren en in Shania’s oor te fluisteren: ‘Ik zie u graag.’ Wel, dan moet hij eerst z’n mondmasker opzetten. Veronderstel dat hij dit doet, en Shania antwoordt: ‘Maar ik zie u niet graag, vetzak.’ Dan is het mogelijk dat Sven van de totale ontgoocheling een diarreeaanval krijgt en moet hij tijdens het naar de wc hollen het mondmasker blijven dragen. Tijdens het schijten zelf mag hij het mondmasker even terzijde laten, omdat hij alleen in een afgeschermd hokje zit en daar weinig kans heeft om het virus op te lopen. Terug in de klas gaat hij lusteloos op z’n stoel hangen, en hoort hij maar half hoe de lerares Nederlands zegt: ‘En dus gaan we in dit trimester ‘Geschiedenis van de moderne literatuur’ van Herman Brusselmans lezen, dit werk terdege bestuderen en er met elkaar over praten.’ Shania steekt haar vinger op, en vraagt: ‘Mevrouw, kunnen we Herman Brusselmans zelf niet vragen om in onze klas extra uitleg te geven over z’n boek? Ook al omdat meneer Brusselmans zo’n knappe man is, prachtig kan vertellen en een liefhebber is van grote memmen zoals de mijne?’ De klas reageert hierop door te lachen, te joelen en te krijsen, en de lerares kan geen orde meer houden, en Sven denkt: ik ga zelfmoord plegen. En zo zie je dat het onderwijs een krabbenmand en een slangenkuil is, waarin veel discriminatie heerst, en waarin mooie leerlingen de dienst uitmaken, zeker als het meisjes zijn, en lelijke leerlingen, met name jongens, het slachtoffer worden van de feministische overheersing. Dit is niet alleen aan de hand in scholen, maar in onze gehele maatschappij, een probleem waarover men meer kan vernemen in m’n nieuwe boek, dat vele spijkers op de kop slaat. Kortom, lees en huiver.