‘Ik ben duidelijk een buitenbeentje als babyboomer’

Ik heb met veel interesse het interview met psychiater en filosoof Damiaan Denys in Humo 4165 gelezen. Hij zegt: ‘De babyboomers bezitten een tweede of derde woning en hebben een goed pensioen.’ Dan ben ik duidelijk een buitenbeentje als babyboomer. Ik woon in een sociaal huurkot en krijg een minimumpensioen. Als alleenstaande kan ik mezelf nauwelijks onderhouden. Ik besef heel goed dat ik absoluut niet tot de doorsnee-inwoners behoor in dit ‘rijke’ land. Ik beweeg me in de marge ervan.

Ten tweede beweert hij dat een mens die constant gelukkig is, daaraan onderdoor gaat. Uit ondervinding kan ik u vertellen dat ik in mijn leven al enkele keren helemaal aan de grond heb gezeten, zowel fysiek als mentaal. Reden: tegenslag. Ik bespaar u de details. En ja: ik slik medicatie om er niet weer onderdoor te gaan. Ik wil namelijk leven en dat doe ik met minimaal comfort en kleine dingen. En nog kom ik amper rond. Ik eet geen vlees meer, heb letterlijk en figuurlijk een kleine voetafdruk, heb nog nooit in een vliegtuig gezeten en probeer gezond te eten. Een beetje cynisme helpt me te overleven.

Ik zou zo graag van mijn pillen af raken. ik heb het al vele keren geprobeerd, en telkens is het mislukt. Insomnia is een hardnekkig fenomeen en je raakt er niet snel van af. Het gebrek aan nachtrust werkt depressies in de hand.

Laat ik mooi afronden met deze zin: het nest waarin je geboren wordt, bepaalt voor een deel hoe je in het leven staat. En de rest is sneeuwbaleffect.

Liliane Melis, Brecht.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: