‘Ik heb Guy Mortier altijd beschouwd als een grote broer’
‘Guy Mortier zocht overal talent en gaf mensen kansen’
Ik heb het interview met Guy Mortier in Humo 4306 gelezen, en ik heb niets dan bewondering en het allergrootste respect voor de man die mijn jeugd heeft gekleurd. Ik beken: ik heb eerder ook Joepie gelezen, maar dat was alleen voor de posters van Nena.
Ik las Humo vanaf begin jaren 80 elke week als een godsgeschenk. Wat trok me erin aan? Het flitsende – dat kon dus blijkbaar ook in teksten en foto’s! De grappen – Kama! De interviews met échte muzikanten – bedankt, Serge S., maar rustig blijven, hè!
Wie was de arrangeur van al dat moois? Guy Mortier, leerde ik snel. Ik schrok me rot toen ik hem op vrijdag 23 september 1994 rechts achter mij in de Koningin Elisabethzaal zag shaken en dansen als een jong veulen. Mijn held zat daar! En wij hadden dezelfde smaak! Het legendarische concert van J.J. Cale was dan ook het beste wat ik ooit heb gezien en gehoord.
Fastforward naar een vrijdagmiddag in 1995, ik ben thuis aan het werk en de telefoon gaat. ‘Hallo, spreek ik met Wim Ceuls? Guy Mortier hier. Wil jij samen met mij mee de Humo’s Pop Poll presenteren in het Luna-Theater?’ Ik stond aan de grond genageld toen mijn held me dat vroeg. Later mocht ik ook in de Ancienne Belgique presenteren, en nog later op het hoofdpodium van Werchter, als mijn alter ego Jos Bosmans – naar mijn grote voorbeeld Bart Peeters. Daar mocht ik David Bowie de hand schudden.
Het telefoontje van Guy Mortier raakte me omdat hij zo gewoon was, overal talenten zocht en mensen kansen gaf. Bedankt en een zalig uiteinde, Kempenaar!
Wim Ceuls, Wiekevorst.
‘Ik heb Guy Mortier altijd beschouwd als een grote broer’
Ik kocht mijn eerste Humo op 3 maart 1966 om tien uur ’s ochtends. Een halfuur later wist ik dat ik het tijdschrift gevonden had waar ik me goed bij voelde. Dat had om te beginnen te maken met hoe Guy Mortier schreef. In zijn stijl herkende ik direct die van mijn literaire helden, Godfried Bomans en Willem Elsschot. Maar het was meer dan zijn stijl. Hij voegde er iets heel persoonlijks aan toe, wat hem voor mij een voorbeeld maakte van hoe je naar de dingen kunt kijken vanuit een onverwacht, origineel perspectief.
Algauw bleek dat we over dezelfde smaakpapillen en buisjes van Eusachius beschikten als het over muziek ging.
Guy Mortier heeft mij in heel wat opzichten gevormd. Een grote broer heb ik nooit gehad, maar ik heb hem altijd zo beschouwd, van de eerste uitzending van ‘Schudden voor gebruik’ tot vandaag.
Jos Maes, Rotselaar.
‘Racen voor ‘Schudden voor gebruik’’
Vanaf 1963 raasde ik elke zaterdagmiddag vanuit de toenmalige Technische School op de Paardenmarkt in Antwerpen met de fiets naar Schoten om niets van het radioprogramma ‘Schudden voor gebruik’ op BRT1 te missen. Presentator van dienst was Guy Mortier. Zijn speelse humor, zijn rake en kurkdroge satire en vooral rock-’n-roll waren toen een unicum op de Belgische radio. Eind jaren 60 werd hij hoofdredacteur bij Humo en zo werd het weekblad de spreekbuis voor een jonge, progressieve generatie op cultureel, sociaal en politiek gebied. Toodeloo!
Gaston Van den Eynde, Schoten.
‘De eerste die Elvis op ons losliet’
Naast al het schitterende werk dat Guy Mortier voor Humo leverde, zal ik hem altijd dankbaar blijven voor het eerste degelijke rockprogramma op de radio, ‘Schudden voor Gebruik’. In de vroege jaren 60 betekende voor de NIR ‘amusementsmuziek’ (dat heette toen zo) vooral liedjes van crooners als Frank Sinatra en Vlaamse charmezangers zoals Ray Franky en co. Guy was de eerste die Little Richard, Elvis, Buddy Holly en de Everly Brothers op ons losliet. De presentatie van die andere programma’s was ook slaapverwekkend en saai. Maar niet zo bij Guy. Wat een openbaring was dat, radio kon dus ook swingen en grappig zijn! Guy praatte met een kwinkslag en spitse humor de plaatjes aan mekaar. Dank u wel, Guy, en toodeloo!
Roland De Lathouwer.
‘Een monument in Mol’
Guy Mortier is de roerganger van onze generatie, en meer, want hij gaf ons een eigen lexicon waarmee we deel konden uitmaken van een kritische groep Vlamingen en wereldburgers. Een beetje zoals de rock ons losmaakte van de pluchen zetels van onze ouders. Ik pleit voor een monument in de mooie Corbiestraat in Mol. Lang leve Guy Mortier!
Ludo Veuchelen, Binkom.
‘Naast Boon en Claus’
Eind jaren 70 heb ik als 16-jarige mijn eerste Humo gekocht, één met Wilfried Van Moer op de cover, en sindsdien koop ik hem nog elke week. Dank u wel, Guy. U bent voor mij samen met Louis Paul Boon en Hugo Claus de belangrijkste Vlaming.
Paul Van Dooren, Malle.
‘Het enige lezenswaardige blad’
Ik kwam uit Roeselare, ik ging eerst in Leuven studeren en daarna in Nederland. In 1975 kwam ik terug naar België, en Humo was voor mij, decennialang, het enige lezenswaardige blad in Vlaanderen en verre omstreken. Die taal! Die inhoud! Die humor! Bedankt, meneer Mortier.
Frank Dierickx, Sint-Niklaas.
‘Een openbaring en een gamechanger’
Ik ben geboren in 1950 en ben in 1961 Humoradio beginnen te lezen bij mijn grootmoeder. Humo was voor mij toen al een openbaring, een gamechanger. Onder leiding van Guy Mortier werd Humo een echt unicum onder de magazines, met ongelofelijk toffe artikels over rock-’n-roll, folk, pop en debuterende muzikanten. De politieke en maatschappelijke artikels worden onderschat door niet-kenners. En er is de humor, de satire, het cynisme, zonder ooit te verdwalen. De stempel van Guy Mortier is nog altijd duidelijk voelbaar. Laat het voor eeuwig zo blijven.
Willy Demolder, Beaumontois.
Guy Mortier
De man die zijn volk absurde grappen leerde incasseren.
Peter Houdmeyers, Ramsel.
‘Long May You Run’
Wat Guy Mortier voor mij betekend heeft? Dat ik al vijftig jaar Humo lees, zonder ook maar één week over te slaan. Hij bezit de genialiteit om geniale mensen aan te trekken en zo van Humo het prachtblad te maken dat het al meer dan een halve eeuw is. Ik kan zijn humor geweldig smaken. En ik vond het spijtig dat hij vijftien jaar geleden met pensioen ging, maar godzijdank kluste hij nog wat bij als posterboy en marketingjongen voor Humo. Je zou hem bij lange geen 80 jaar geven. Ik draag twee songs aan hem op, ‘Forever Young’ van Bob Dylan en ‘Long May You Run’ van Neil Young.
‘Nostalgie’
Guy Mortier is voor mij nostalgie naar de jaren 80: zijn humor, zijn taal, zijn aanwezigheid op Rock Werchter, de Pop Poll-avonden, ‘Alles kan beter’...
Herwig Horemans, Essen.
‘Spaghetti in Sas 6'
Tijdens hun vakantie in de buurt van Mol kwamen Guy Mortier en zijn vrouw Marleen geregeld een spaghetti of iets anders eten in Sas 6. Ik deed er vakantiewerk, en de eerste keer was ik star-struck, maar ze waren gewoon erg vriendelijke klanten die altijd een fooi gaven. Wellicht niet toevallig kwamen ze vaak op rustige momenten, zodat er wel tijd was voor een babbeltje. Daar denk ik nog vaak aan, als ik een Humo ter hand neem!
Bas Van Olmen, Mol.
‘Jazz Bilzen’
Guy Mortier is een geniale hoofdredacteur van een vrijgevochten blad. Ik heb hem voor het eerst gezien op het podium van Jazz Bilzen. Ik was toen 18 jaar oud, volgende maand word ik 73. Elke week kocht ik Humo en ik ben sedert enkele jaren een trouwe abonnee. Doe zo voort, gasten!
Marc Meerschaut.
‘De beste dj’
Dankzij Guy Mortier leerde ik rock- en filmmuziek kennen, vooral tussen 1961 en 1965. Hij was de beste dj en grossierde in originele uitspraken. Thank you, fellow. Happy birthday!
Emiel Van Zeebroeck.
‘Vernieuwende humor’
Ik ben eind jaren 60 geboren, en mijn jeugd draaide rond Humo. Guy Mortier bracht vernieuwende humor en toffe artikels, en hij leerde ons goeie muziek en artiesten kennen. Ik ben hem voor eeuwig dankbaar. Gelukkige verjaardag, Guy. Schol!
Chris Holsbeek.
‘Geen andere onzin’
Gefeliciteerd, meneer Mortier, en dank voor de vele Humo’s die je me hebt gegeven. Ik ben al meer dan vijftig jaar een trouwe lezer, en ik hoop nog lang Humo te mogen lezen... zolang de voorhuid strekt. Dankzij Humo lees ik geen andere onzin.
Johan Nuyts, Houyet.
Guy op de wei van Torhout
Oproep aan de eigenaar van het voertuig met nummerplaat XXX-XXX. Gelieve u dringend naar uw wagen te begeven. Uw lampen branden niet, maar de rest wel.
Piet Van Nevel, Aalst.
