‘Interviews met Müller zijn de moeite waard. Alleen Radja is beter’

Radio Müller maakte zijn achtste doelpunt in zeven wedstrijden tegen FC Barcelona. Thomas zei: ‘Gegen Barça flutscht es irgendwie bei mir.’ Flutschen moest ik opzoeken. De Dikke Van Dale: ‘wegfloepen, glippen; gesmeerd lopen’. Hoewel ‘Tegen Barça loopt het altijd gesmeerd’ de beste vertaling is, kies ik voor wegfloepen en glippen, want zo speelt die bijzondere topvoetballer. Hij floept en glipt, verstopt zich en komt duikelend tevoorschijn bij een doelpaal of penaltystip, en scoort. Soms wordt hij een karikatuur: herinneren we ons zijn schijnbeweging bij een vrije trap in Duitsland – Algerije op het WK van 2014. Thomas nam een aanloop, liep langs de bal en liet zich vlak vóór de muur voorover op de grond donderen om de aandacht van schutter Kroos af te leiden. De truc mislukte, maar we hadden wel een achttienkaraats Müllertje gezien.

Een natuurlijke aanleg bezit Thomas Müller niet, hij moet het van allerlei andere talenten hebben. Thomas is snel, wendbaar en slim. En hij praat. Daarom noemen ze hem Radio Müller. Hij is voortdurend bezig met aanwijzingen voor zijn medespelers en in het lege en doodstille stadion van München was dat mooi om te horen. Ook interviews met Thomas Müller zijn de moeite waard, wat bij de meeste voetballers niet het geval is. Alleen Radja Nainggolan is beter.

Na afloop van de 3-0 overwinning op het arme Barcelona legde Müller uit wat er bij de Spanjaarden scheelde: ‘Ze hebben een goede techniek, maar er is geen intensiteit.’ Die term is sinds enige tijd populair en belangrijk in de voetbalsport. Wat zou ze betekenen? Verbetenheid? Handelingssnelheid? Concentratie? Bluf? Schrijnender dan het vermeende gebrek aan intensiteit bij Barcelona klonk het eerste deel van zijn antwoord, dat vertelt waarom Bayern München na de vorige 8-2 nu met 3-0 over de ooit zo ongenaakbare tegenstander heen walste: ‘Ze hebben een goede techniek.’

Niet zo lang geleden plachten de sterren van Barcelona dat over de jongens uit Zürich, Kopenhagen, Bordeaux, Amsterdam, Parijs, Hamburg en Atalanta te zeggen. Ze verloren met dikke cijfers van Messi en co. en kregen na afloop als troost van Busquets mee naar huis dat ze een goede techniek hadden: ‘Zo doorgaan, dan kom je er wel.’

Terwijl hij het misschien niet eens zo hard bedoelde, was het een dodelijke opmerking waarmee Radio Müller FC Barcelona terug naar Spanje stuurde. Maar wel een ware opmerking. De glans is er definitief af. De 3-0 was zo erg als de 8-2 van enkele jaren geleden. Het flutscht niet meer. Niemand doet zijn mond open. Verlegenheid is in de plaats gekomen van klasse. De nieuwe verlosser Xavi is even moedeloos als de vorige en stond in zijn te nauwe spijkerbroekje wanhoop uit te stralen in de natte sneeuw van München. Xavi mist een Xavi. Frenkie de Jong en Memphis Depay komen niet in de buurt van wat Barcelona nodig heeft. Dat valt ze niet aan te rekenen, de verwachtingen waren en zijn veel te hoog. Alles in Barcelona wordt gemeten aan Messi, Iniesta en Xavi, grondleggers van een soort spel dat nooit zal terugkeren. In paniek huurt en koopt de club Luuk de Jong, kopbalspecialist. Gelukkig heeft Barça een schuld van 1,2 miljard, een last die alleen een topclub zich blijkbaar kan permitteren. Misschien is er nog een bank of een Arabier te vinden die die schuld wil verdubbelen. En dan maar weer met honderden miljoenen de markt op, met de ogen dicht.