ColumnJan Mulder
Jan Mulder: ‘De Turken waren door Louis van het kastje naar de muur getikt’
In mijn dorp staat al maanden een boerderij die ter ere van de autocoureur Max Verstappen in formule 1-blokjes is geverfd. Op de voorgevel staat in kapitale letters: ‘Go Max Go’. Leuke blikvanger. Een begin van toerisme kwam op gang en toen moest Zandvoort, het absolute hoogtepunt in het leven van ons koninkrijk, nog komen.
Na 36 jaar duimendraaien werd er weer een formule 1-race georganiseerd. Max won. Zeventigduizend fans, samengepakt op het circuit aan het Noordzeestrand, vierden kermis, festival, ‘leve de lol’ en een ‘rollercoaster aan emoties’ tegelijk. Koning Willem-Alexander kroop met zijn hele gezin bijna in de auto van Max, met schreeuwende, speeksel om zich heen sputterende hielenlikkers op zijn rug. Tot diep in de nacht werd er gedronken en gedanst. Corona bestaat niet meer in het rijk van Max en de Oranjes.
Dezelfde dag demonstreerden tienduizenden, sommigen met een Jodenster op de borst, onder aanvoering van de vrijheidsstrijders Willem Engel en Thierry Baudet in Amsterdam tegen de coronamaatregelen van de regering, terwijl de ziekte dus niet bestaat. De regering bestaat ook al maanden niet meer. Demissionair premier Rutte is in opperbeste stemming: hij stijgt in de peilingen – rekken maar, die kabinetsformatie.
De feesten op open plekken in afgelegen bossen zijn niet meer te tellen. Om zes uur ’s ochtends tilt de politie de laatste dronkenlappen in een ambulance, waar de bierpatiënten eerste hulp krijgen toegediend, alsmede een kop koffie om weer bij zinnen te komen, waarna er samen met de agenten een luchtballon wordt leeggesnoven om de goede sfeer er nog even in te houden.
Twee dagen later, op dinsdag 7 september, de dag waarop de formule 1-commentatoren in alle talkshows de laatste tranen plengden over de rit van Max op het heilige circuit in de duinen, trad Louis III in de hoofdstad uit de schaduw: Nederland-Turkije in de Johan Cruijff Arena.
Een waarlijk uitzinnig feest werd beklonken met een 6-1 overwinning op de Turken, die door Louis van het kastje naar de muur waren getikt. Hij bleef bescheiden toen hem werd gevraagd hoe hij de metamorfose in één week tevoorschijn had getoverd: ‘Ik heb gewoon mijn visie op de groep geprojecteerd.’ De groep supporters op de tribune achter hem zong: ‘Wij worden wereldkampioen!’ Die visie is het 5-3-2-systeem, maar door de korte voorbereiding was er toch maar bij het beproefde 4-3-3 gebleven, een spelopvatting die de spelers liever hebben en beter past bij de voetbaltraditie van Oranje, de Hollandse school.
Van de eerste tot de laatste minuut werd er geweldig gevoetbald. Niet met Van Gaals visie, maar met die van de spelers. Geen mens die er aandacht aan schonk: feest is feest en Van Gaal was de ceremoniemeester van de ‘Gaala-avond’. Niets kan Nederland nog stoppen. De talkshows en kranten berichtten over de klap die befaamde naties als Frankrijk, Engeland en Duitsland te verwerken kregen en hoe ze die in hun media onder woorden brachten: ‘The Dutch hebben een nieuwe benchmark gezet. Wat een feest. Wat een land.’
De reclame voor Zandvoort, Amsterdam, Noordwijk (waar Louis woont) en Nieuwolda (met de Go Max Go-boerderij) is volgens de reisbureaus nog nooit zo groot geweest. Kassa. Advies: wacht nog even, plaats uw boeking voor een weekend in het beloofde land wanneer het een béétje tot bedaren is gekomen.