Jan Mulder: ‘Elon Musk zou volgende week zomaar Manchester United kunnen bezitten’

Belgische kranten berichten geregeld over de nakende verkoop van KAA Gent door de twee grootste aandeelhouders, voorzitter Ivan De Witte en manager Michel Louwagie. Een prijs van 40 à 50 miljoen euro valt. Ook eigenaar Marc Coucke van RSC Anderlecht zou nadenken over de verkoop van zijn club. Hoeveel krijgt Coucke terug voor zijn investering van ruim 100 miljoen? De helft? Het enorme verlies is bijna meelijwekkend gering naast de realiteit van het internationale circus, waar Gent en Anderlecht zo graag bij willen horen.

Chelsea kocht dit seizoen voor 600 miljoen euro nieuwe spelers en wint nauwelijks een wedstrijd omdat ze geen spits hebben. Als de club zich niet plaatst voor de Champions League, dreigen faillissement en publieke veiling van alle spullen. Real Madrid en Barcelona pronken met een schuld van 1 miljard euro. In Het Laatste Nieuws lazen we dat Nasser Al-Khelaïfi, de emir van Paris Saint-Germain, ongestraft verliezen lijdt waarvan De Witte en Louwagie dromen: 124 miljoen in het seizoen 2019-2020, 224 miljoen in ’20-’21 en 369 miljoen in ’21-’22. En in een interview met het blad Politico zegt Al-Khelaïfi vervolgens, vermanend met de vinger naar Barcelona wijzend: ‘Oneerlijk.’

Het verlangen om met zestig van zulke clubs in de toekomstige Superliga te spelen, kunnen Nederland en België beter vergeten. Ze zullen er belanden in een financieel pretpark, gebouwd op entertainment van witwasstaten als Saudi-Arabië of techgiganten uit Silicon Valley. Hou het maar bij de ouderwetse, fijne Eredivisie en Jupiler Pro League.

De rijkste club ter wereld staat ook te koop. Manchester United. Prijs: 5 miljard pond. Midden in de geruchtenstroom dat Qatar United wil overnemen, dropte de Daily Mail een bom: ‘£157 billion Musk looking at making a move on Man United’. Zo’n artikel interesseert me inmiddels net zoveel als de krantenkop ‘Offline daten is weer cooler dan online swipen’, maar grappig was wel de nieuwe voornaam van Musk: de grootte van zijn vermogen. Enige tijd geleden had het getal al eens ‘Ik koop Manchester United’ getweet. Twitter ontplofte. Maar de volgende dag schreef 157 miljard: ‘Grapje.’

Deze grapjas verandert dagelijks van hobby. Volgende week lees je dat hij, net als Donald Trump ooit, Groenland wil kopen. Of Italië. Toch kan het best zo zijn dat niet alleen Manchester United volgende week in zijn bezit is, maar dat hij terloops ook alle schulden van de vijftien Europese topclubs, samen 4 miljard, persoonlijk heeft vereffend en zo de macht verwerft in het hele voetbalrijk, een business waarvan hij niets afweet. Om zich de materie dus een beetje eigen te maken, bestelde 157 de video’s met commentaren van de experts bij tien wedstrijden van de laatste tijd, keek en luisterde goed naar de presentatoren en analisten van alle voetbaltalkshows en stelde vast dat die zich week in, week uit over een centimeter buigen, ergens bij een streep een door de VAR vergeten knie proberen te ontdekken en een kwartier later nog steeds van mening verschillen over de arbitrale beslissing: ‘Offside.’ 157, laaiend enthousiast: ‘Een kwartier mierenneuken is veel te kort. We richten ons in mijn voetbalomlijstingen alleen nog op die waanzinnig spannende centimeter. Camera’s uit dertig hoeken erop.’

Voor het tienvoud van de gangbare prijs kocht hij de wereldwijde tv-rechten en vanaf volgende week gaan de oud-voetballers in hun analyses geen kwartier, maar een vol uur lang met microscoop en 5G-technologie de wonderbaarlijke schoonheid van de buitenspelregel uitleggen.