Jan Mulder: ‘Ga naar derde klasse kijken en je ziet een herhaling van België-Ierland’

De Rode Duivels speelden vorige week twee vriendschappelijke wedstrijden. Dat zijn oefenwedstrijden op een hoger niveau dan de geselecteerde voetballers in hun diverse competities gewend zijn. Een goede gelegenheid dus om eens te kijken hoe Van der Heyden, Bornauw, Theate, Januzaj en De Ketelaere het er op dit hogere niveau van afbrengen. De geselecteerden hadden pech met de tegenstanders: Ierland en Burkina Faso. Niveau Virton en Deinze.

Bondscoach Roberto Martínez verwachtte niettemin dat zijn aanstormende jeugd (de bondscoach had slechts spelers met minder dan vijftig interlands in de groep opgenomen) leerde begrijpen wat er tijdens zo’n wedstrijd gebeurt, in de wetenschap dat een voetbalwedstrijd op het hoge niveau van een België Jeugd – Burkina Faso natuurlijk heel wat anders is dan ­Union – Zulte Waregem.

In de krantencommentaren klinkt de ­moderne tijd ook door: speler A of B moet ‘bepaalde aspecten leren controleren’. Een match kunnen lezen. Een wedstrijd doodmaken. Weten wanneer je ze naar voren moet lokken. Hans Vanaken had het zelfs over ‘meegaan in de emotie van het felle Ierse publiek’ en dat je dat moet laten.

Ierland – België was beroerder dan Virton – ­Deinze. Het schoot maar niet op. Balbezit, rondo, de keepers hebben ook ­goede voeten, en dan herhaling van het voorafgaande. Voor een inschatting van tempo en niveau te Dublin vergelijk je het beter niet met Deinze of Virton. Kijk eens een afdeling lager bij Vigor Hamme in Gemeentelijk Stadion Vigor Wuitens Hamme in de Derde Klasse der Amateurs. Na een halfuur voorzichtig heen en weer schuiven van de bal verdween je aandacht voor de wanvertoning in Dublin.

Zap. Ik bleef toch kijken, want Youri Tielemans was tot aanvoerder gebombardeerd omdat hij volgens de coach leiderskwaliteiten schijnt te bezitten waarvan de Rode Duivels in de toekomst van moeten profiteren. Interesseerde me. Youri is alles – getalenteerd, sympathiek, bescheiden – behalve een leider. Hij wees en praatte, stak duimpjes omhoog naar Theate, acteerde de rust en de maturiteit van een leider en vergat één goede bal weg te trappen. Tegen Burkina Faso ging het iets beter, maar voor kennismaking met internationaal ‘niveau’ is Burkina Faso onvoldoende. Niet een week trainingskamp in Tubeke, maar de juiste tegenstander bepaalt het niveau: Argentinië, Frankrijk, Engeland, Spanje. Martínez zei over het gedrag van debutant Van der Heydens in Tubeke: ‘Very impressive.’

Op de dag van België – Burkina Faso werd in Amsterdam een avondje balbezit georganiseerd door Nederland en Duitsland. Een uur lang kon je er niets anders van zeggen dan dat het toeschouwertje pesten was. Het publiek zong en klapte. En dan hebben we het slechts over dat ingeburgerde, saaie balbezit. Erger is balverlies. Moderne voetballers zijn als de dood ervoor: gauw terug op de keeper.

De verveling die dat soort onkunde veroorzaakt, is uitgevonden in Manchester. Daar heeft City het voetbalspel verheven tot handbal rond de cirkel. Het tot in den treure combinerende team heeft gelukkig een wapen dat uitkomst biedt: Kevin De Bruyne. Na het geschuif via alle binnenvoeten op het veld zie je opeens de schoonheid van het oer­oude spel dankzij een splijtende pass binnenkant wreef van zijn unieke voet.

De Bruyne deed niet mee in Amsterdam, dus kwam bondscoach Van Gaal na het partijtje balbezit met: ‘We hebben niks weggegeven.’ Als woorden me weg konden zappen, dan deze.