Jan Mulder: ‘Hein Vanhaezebrouck is en blijft trainer van AA Gent, een bitter lot’

Hein Vanhaezebrouck was in het nieuws. Hein Vanhaezebrouck is altijd in het nieuws, zijn opzienbarende tirade na de thuisnederlaag van zijn club KAA Gent tegen koploper Racing Genk was dus geen nieuws. Hein deed er op de persconferentie achteraf wel een schepje bovenop: hij richtte zijn afkeer zonder blikken of blozen op de eigen jeugdopleiding en op de prestaties van de hoofdverantwoordelijke, CEO Michel Louwagie. Helemaal Hein: ‘Dat is het verschil met Genk. Zij hebben een academie die staat als een huis. Ieder jaar brengen zij kwaliteit en halen ze zelfs spelers weg bij ons. Zij kunnen putten uit hun jeugd, wij zijn afhankelijk van spelers die via makelaars binnenkomen. En dan zijn wij trots om te zeggen dat we een speler uit Haïti en één uit Jordanië halen. Sorry, hè.’

Het schijnt dat Vanhaezebrouck al een jaar niet meer spreekt met trainer Emilio Ferrera van de beloften, en dat de omgang met Louwagie nauwelijks beter verloopt. Vanhaezebrouck voelt zich in zo’n situatie kiplekker. Hij was in zijn element, maar maakte toch een rare opmerking: ‘En dan zijn wij trots om te zeggen dat we een speler uit Haïti en één uit Jordanië halen. Sorry, hè.’ Wat zou er minderwaardig zijn aan Haïti en Jordanië? Worden in die landen geen wereldsterren geboren? Sadio Mané komt uit een afgelegen dorp in Senegal. In Jordanië en Haïti zijn vast en zeker ook dorpen waar getalenteerde jongens voetballen. Het is Hein vergeven: hij sprak in een roes en is dan niet te stuiten. De oorzaak van die roes is de spraakwaterval. Diep vanbinnen is Vanhaezebrouck geen trainer, maar analist. Ik heb het, toen Hein zonder club zat, een jaar lang geweten bij Play Sports.

Hein komt om drie uur binnen – en praat. Zes uur, de eerste wedstrijd zit erop: wij eten, Hein praat. Om elf uur is de tweede wedstrijd met alle analyses afgelopen – Hein praat nog steeds. Over spelers, managers, voorzitters, makelaars, verkeerd geïnvesteerd geld, Lommel, Anderlecht, VAR, bond en zijn eigen fameuze vrije trappen toen hij zelf nog actief was. Hein heeft over elk onderwerp een mening. Hij heeft ook nog eens altijd gelijk, maar Marc Degryse en ondergetekende vallen tegen middernacht uitgeput in onze auto’s en blijven daar eerst een minuutje of vijf stil zitten om bij te komen. Moe, maar gelukkig. Op weg naar huis stuurt Hein na een kwartier een sms van twee A-viertjes lang over een discussie die we zojuist hebben gevoerd, rijdt de wagen in de garage en begint al tijdens het ophangen van zijn jack aan de kapstok een verhandeling over financial fairplay met zijn vrouw.

Je hoort de term ‘voetbaldier’ weleens. Hein Vanhaezebrouck in persoon. Om hem te eren, had ik hem na die kritiek in het openbaar op zijn eigen club diezelfde avond nog ontslagen, want daar vroeg hij om en Hein gun je alles. Liever had ik het natuurlijk niet gedaan, Vanhaezebrouck is een uitstekende coach, maar mijn sympathie voor hem zou de doorslag hebben gegeven. Eruit. En de volgende dag gauw de studio in. Praten, je kennis uit de praktijk over de wereld strooien, het publiek verwennen met dwarse uitspraken. In Engeland zou Sky Sports hem een miljoenencontract aanbieden voor zijn plaagstoten en steken onder water, hier is en blijft Hein trainer van Gent. Het bittere lot. Hij verdient dat niet.