Jan Mulder: ‘Met Joey Veerman heeft Heerenveen een Iniesta in huis. Anderlecht, sla je slag!’

Volgens ingewijden is FC Groningen – SC Heerenveen de heetste derby ter wereld. Groningers tegen Friezen, hoog oplaaiende emoties, de lucht zwanger van haat. Na deze fijne sfeerbeschrijving vertelt de krant er dan graag nog bij dat er in een nacht voor de big match eens anjers en vergeet-me-nietjes in de kleuren van de Friese vlag in de voortuin van de Groningse trainer zijn geplant. Hij schrok zich de volgende ochtend een hoedje: terreur in de straat. Aangifte doen had geen zin: de bloemkwekerijen hielden de lippen stijf op elkaar, bewijslast bleef onvindbaar.

Ik verheugde me op FC Groningen – SC Heerenveen, 12 april jongstleden. De aantrekkingskracht was niet de hitte van de noordelijke broederstrijd, het ging me om een bepaalde speler, iemand voor wie je ‘naar het stadion gaat’. Na acht maanden blessureleed viel Arjen Robben tien minuten voor tijd ook nog in, maar voor Arjen had ik de televisie niet aangezet. Joey Veerman is de naam. Joey blonk niet uit, maar verstuurde wel weer vijf passes met die zeldzame voornaamheid bij iets primitiefs als het wegtrappen van een bal. Wereldkunst in de regio. De emoties laaien hoog op, liefde hangt in de lucht.

Heerenveen heeft een Iniesta in huis. Ja, Veerman reikt naar het allerhoogste. Iniesta deed het met tien à vijftien meter, het lichaam soepel als een pluimgewicht en een bal die van zijn voet gewichtloos over het gras leek te schuiven. Veerman trapt, even elegant als de Spaanse meester, zijn passes over dertig meter. En veertig. Er zijn veel voetballers die dat kunnen, maar Veerman doet het in de stijl van een coureur die doodstil op zijn fiets zit. Beeldschoon. In Milaan zou hij allang een ragazzo d’oro zijn, de Friezen zeggen over Joey: ‘Hy kin er wel wat fan.’

Een dag voor de Derby van het Noorden verloor Barcelona met 2-1 van Real Madrid. Frenkie de Jong, het aanbeden tussenstation van Barca, kreeg in de bladen het cijfer vijf en verdiende eigenlijk een drie. Een hele dag Frenkie zou ik onmiddellijk inruilen voor één actie van Joey. Het is de keuze tussen vierentwintig uur voorspelbaarheid en één seconde magie. Aangezien Barcelona bij Frenkie zweert, Real Madrid nog jaren voort kan met Modric en Kroos, Manchester City net heeft verlengd met Kevin De Bruyne, moeten we dus op zoek naar een andere bestemming. Ik zou Anderlecht dringend willen adviseren Joey Veerman (22) te bellen. ’t Is hét moment, en de prijs: 10 miljoen of minder. Verkoop hem binnen twee jaar voor het tienvoudige aan Paris Saint-Germain en je bent in één klap uit de zorgen.

Jammer, een slimme koopman draagt geen paars-wit. Herinneren we ons Hakim Ziyech, ooit bij FC Twente in de aanbieding voor 7 miljoen. Anderlecht zag niks in Ziyech: ‘Niet goed genoeg en te duur.’ Ajax, na een Europese uitschakeling tegen Rosenborg plotseling gedwongen tot actie op de transfermarkt, kocht Ziyech onder druk van de fans wél en boekte enkele seizoenen later dankzij de interesse van Chelsea een winst van 40 miljoen.

Vader Haaland vloog onlangs met zijn zoon Erling Braut naar alle Europese topclubs om te peilen of men geïnteresseerd is in 1 miljoen euro salaris per week voor het kind. Zou Joey al een vader hebben? De heer Veerman peinst er niet over met zoonlief te gaan leuren, hij geniet van Joey in Heerenveen, Groningen en Waalwijk. Ik geniet mee en leur ook een beetje.