Jan Mulder: ‘Mijn oplossing voor alle zorgen bij Anderlecht? Een strijdlied van Will Tura’

Ik zoek een liedje voor Anderlecht. Het gaat daar niet zo best en voor een wederopstanding is meer nodig dan een optimistische trainer na alweer een saaie vertoning. Voetbal is emotie zeggen ze, er moet dus een sentimenteel Brussels lied komen om de fans in het hart te raken en een nieuwe start te triggeren. Voorbeeld. Ajax ontsloeg na zeven magere wedstrijden op rij hoofdcoach Alfred Schreuder en koos als interim Johnny Heitinga, Sjonnie in de volksmond. Heitinga is een voormalige ballenjongen en vanaf zijn 7de Ajacied. Hij doorliep alle afdelingen, werkte zich op tot aanvoerder van de hoofdmacht, speelde 87 interlands voor Oranje en werd na zijn actieve loopbaan jeugdtrainer van de club. Nu is hij dus even coach van het eerste elftal, een schim van het team dat vier jaar geleden Europa veroverde. Zal Sjonnie slagen? De eerste test van zijn vakbekwaamheid werd afgenomen in Rotterdam, waar Ajax op het grauwe kunstgras van Woudestein tegen Excelsior absoluut moest winnen. De spelers betraden het veld en de meegereisde Amsterdamse supporters zongen ‘Oh Johnny, zing een liedje voor mij alleen / Oh Johnny, want voor mij ben je nummer 1 / Zing een lied met een lach en een traan / In je stem klinkt de hele Jordaan’.

Dieper dan met Tante Leen en haar ode aan Johnny Jordaan kun je de ziel van een Ajacied niet in. Ajax won met 1-4 en het uitvak zong bij het verlaten van het stadion ‘Oh Johnny’. Kapitein Dusan Tadic vond Heitinga ‘top’, op de mobiele telefoons verscheen een vloedgolf aan steunbetuigingen en alles wees erop dat het bestuur van Ajax de zoektocht naar een gelouterde coach (Peter Bosz?) moest stoppen, om vervolgens Heitinga de baan te geven. Voornaamste reden van de aanstelling: Tante Leen. Beetje simpel, maar witte zakdoekjes en hatelijke zangkoren op de tribunes van de Arena zullen verdwijnen. ‘Schreuder, rot op!’ Als de fans zoiets tegen Sjonnie zouden roepen, protesteren ze ook tegen zichzelf en dat doen Amsterdammers liever niet. Bovendien bezit Ajax een reserve-Sjonnie die in de rust van een slechte wedstrijd zijn waarde heeft bewezen: Bob Marley. ‘Don’t worry about a thing / Cause every little thing / Gonna be alright’. Het hele stadion zingt het in verrukking mee en alle sores zijn vergeten. Een emotioneel en goed functionerend strijdlied uit het buitenland adopteren is dus mogelijk, zie ook het Engelse elftal dat de finale van het EK bereikte met ‘Sweet Caroline’ van Neil Diamond.

Mijn oplossing voor alle zorgen van RSC Anderlecht komt van dichter bij huis: Will Tura. ‘Het kan niet zijn (lekker lang uithalen) / Ik heb je liefde niet verloren (brok in de keel) / Wij waren voor elkaar geboren (uitzinnige o) / ’t Was allemaal zo wondermooi (teder) / Morgen wordt alles als tevoren (optimistisch) / ’t Is enkel maar een kwade droom’.

En winnen maar.

Nawoord. Toen dit stukje af was, herinnerde de voetballer in mij zich opeens een verzoekplaat uit de jaren 70, toen ik de stadionspeaker van het Astridpark vroeg ‘This Melody’ van Julien Clerc te draaien tijdens de warming-up. Om lekker in de sfeer te komen. Tekst opgezocht: ‘Cette mélodie / C’est l’océan entre nous / C’est mélodie / d’eau sallée et de mélancolie’. Hij had me naar de psychiater moeten sturen.

Mijn oplossing voor alle zorgen bij Anderlecht: een strijdlied van Will Tura.