Jan Mulder: ‘Na zéven minuten krijgt Van Damme te horen dat Dragus buitenspel stond. No goal’

Na het fraaie doelpunt van Denis Dragus, op 16 oktober tijdens Standard Luik – OH Leuven, brengt scheidsrechter Kevin Van Damme een hand aan zijn oor: Jan Boterberg van de gevreesde VAR meldt zich. Boterberg vermoedt dat Dragus buitenspel stond toen de schitterende pass naar hem werd gegeven. Wij, voor de televisie, hebben niets gezien dat de spelregels overtreedt, maar Jan Boterberg zit als een full-blown mierenneuker in technisch centrum Tubeke, samen met drie andere uitpluizers van de vierkante millimeter die zijn gespecialiseerd in het opsporen van vuile wetsovertreders: wie weet.

Een minuut gaat voorbij. Twee. Drie. Na zeven minuten krijgt Van Damme te horen dat Dragus buitenspel stond. No goal. Het aantal niet-aangemelde hartaanvallen in het publiek, enge in de aderen geklonterde frustraties bij de spelers van Standard en beginnende duizelingen bij het verstijfde Luikse bestuur dat de volle zeven minuten lang met de armen omhoog stond, werd niet gemeten. Een opvallende omissie, aangezien in het voetbal tegenwoordig álles wordt gemeten. Ik, bijvoorbeeld, zou graag exact weten hoe hoog de bloeddruk van de Standard-voorzitter was bij het ingaan van minuut zes. Gewoon leuk als dat in beeld zou worden geprojecteerd, net als ‘Expected goals’, onzin die wél linksboven op mijn scherm verschijnt: ‘Standard: 1,3, Leuven: 0,3.’

Stephanie Forde van het Referee Department zegt de dag na de zeven historische minuten van Luik: ‘De technologie was er klaar voor en de mensen waren opgeleid. Maar er is een groot verschil tussen oefenen zonder druk en de technologie toepassen in live wedstrijden van groot belang. Gisteren was er sprake van een menselijke fout. Bij het trekken van de lijn zijn enkele fouten gemaakt, waardoor het hele proces opnieuw moest beginnen.’

Het trekken van de lijn met 3D-technologie is een heel karwei, maar het resultaat is uiteindelijk nauwkeuriger dan 2D, het systeem dat voorheen goals van grote schoonheid de nek omdraaide. 3D betreft twee lijnen die akelig precies met – mits betaalbaar – onfeilbare laserstralen vanuit een ruimtestation, gerund door Chinese robots met gevoel voor humor, langs de laatste verdediger over het veld moeten worden getrokken. Heeft de aanvaller een te lange teennagel of een hielspoor zo groot als de punt van een punaise die de rode lijn raakt, dan zit hij goed fout, weten alle Chinezen in het heelal en Jan Boterberg in Tubeke. Boterberg wordt vanaf volgende week trouwens gewisseld voor Jacques Vermeire, die mag inbreken wanneer hij een grap kwijt wil.

Voetbal is hard op weg naar de amusementswaarde van het Theater van de Lach van wijlen John Lanting, een Nederlandse toneelschrijver en -vedette die rond de jaren 80 volle zalen trok met ‘Een kus van een Rus’, ‘Een trouwring mag niet knellen’, ‘De naaimachine’ en ‘Kink in de kabel’. Jupiler Pro League, Eredivisie, Bundesliga en de andere hoge competities hebben nog slechts een paar aanpassingen nodig en je bent er weer. De huidige jeugd vindt het vast heel vet en keitof. Een doelpunt met een klassieke halve omhaal haalt hun extase niet meer, ze willen op hun laptop stats en data, malle zwarte en rode lijnen. Veel statistisch vertier dus, buitenspel als belangrijkste spelonderdeel en de daaruit voortkomende spanning en pauzes waarin je op een half scherm een andere game kunt starten. Projecteer er tijdens de zeven, acht, negen minuten VAR-time nog een weddenschap bij (‘Hoeveel vrouwen heeft Jacques Vermeire gehad?’) en het regent nieuwe abonnees bij het Jupiler Pro Theater van de Lach op Eleven en Sky.