‘Kinderen krijgen nu wekenlang geen les, maar we oogsten wat decennialang is gezaaid’

Er is al heel wat inkt gevloeid over de dramatische evolutie in het onderwijs. Ik ben zelf een oud-leerkracht uit het secundair onderwijs, en via actieve collega’s heb ik de neerwaartse spiraal zien ontstaan. Ja, de wereld is zeer divers geworden, leerlingen stellen zich mondiger op en worden voortdurend getriggerd door andere zaken dan leerstof. Heel wat ouders zijn zo opgeslorpt door hun dagtaak en persoonlijke ontwikkeling, dat er weinig tijd overblijft om hun kroost af en toe te controleren. Maar om goede resultaten te kunnen bereiken moet er een positieve wisselwerking zijn tussen de school en de ouders: beide hebben de taak om jongeren te vormen en te begeleiden.

Ouders brengen kinderen ter wereld, maar vanaf 2,5 tot 18 jaar veronderstellen ze dat de school de klus wel zal klaren: daar moeten hun kinderen les krijgen en opgevangen worden, en moeten allerhande problemen opgelost worden. Het lerarenkorps wordt met argusogen bekeken. Het ligt nooit aan een gebrek aan inzet van dochter- of zoonlief, maar aan de ondeskundige en onrechtvaardige leerkracht. Dat leermoeilijkheden kunnen voortvloeien uit hachelijke thuissituaties, negeren ouders liever.

De pandemie had een eyeopener kunnen zijn voor veel ouders, die plots merkten dat lesgeven wel een inspanning vraagt. En dan hoefden ze zich alleen maar met hun eigen kroost bezighouden, en niet met nog eens twintig bloedjes met hun problemen en hebbelijkheden. Maar het cliché blijft overeind: de leerkrachten zwelgen in vakantie. Ouders volharden liever in de boosheid dan te aanvaarden dat de taak van de school geweldig complex is geworden.

Dan is men verwonderd dat veel jongeren een ­carrière in het onderwijs links laten liggen en liever kiezen voor aantrekkelijker jobs, waarmee ze ook beter hun boterham kunnen verdienen. Ze maken meer kans op promotie, en zullen wellicht ook beter gewaardeerd worden.

Kinderen krijgen nu wekenlang geen les wegens een schrijnend tekort aan leerkrachten, maar we oogsten wat decennialang is gezaaid. Leerkrachten mogen opdraaien voor de toenemende maatschappelijke problemen, maar worden daar niet op voorbereid. Nee, ze moeten bergen papieren invullen om te bewijzen dat ze goed bezig zijn, en worden geconfronteerd met ouders die steeds meer het gezag van de school ter discussie stellen. En dat alles zonder een betere opleiding, een betere verloning en betere arbeidsvoorwaarden.

Noëla Reypens, via mail.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: