‘Kunnen we nog langer tolereren dat er mensen op straat slapen?’

Daklozen in de Brusselse straten krijgen nu ‘attesten van niet-huisvesting’ van veldwerkers, mobiele teams en zelfs de spoeddiensten van de ziekenhuizen Sint-Jan en Sint-Pieters. Met dat attest bewijzen ze aan de Brusselse politie dat ze echt wel dakloos zijn. Het eerste doel is hen te beschermen tegen een boete en ervoor te zorgen dat ze niet gestoord worden als ze een geïmproviseerde schuilplaats proberen te vinden. Er zijn al 2.500 attesten gedrukt maar er volgen er nog meer.

Er zal tijdens de avondklok, die geldt tussen 22 uur en 6 uur, een tolerantiebeleid gevoerd worden tegenover de daklozen. Tolerantie? Kunnen we nog langer tolereren dat er mensen op straat slapen? Dakloosheid is de meest verregaande vorm van armoede. Het recht op behoorlijke huisvesting geldt als één van de fundamentele mensenrechten.

Zelf doe ik al enkele jaren vrijwilligerswerk bij de winteropvang voor dak- en thuislozen in Leuven. De winteropvang start half november. Veel te laat, volgens mij. Er is plaats voor twaalf mensen, maar er zijn zeker honderd Leuvenaars dakloos. Vorig jaar vertelde een dakloze vrouw me dat ze rugpijn had. Ik vroeg haar hoe dat kwam. ‘Ik heb op karton geslapen onder een brug,’ zei ze. Het grootste cliché over daklozen zou je denken, maar helaas voor veel mensen bittere realiteit.

Dus, lieve, mensen als jullie lekker onder een warm dekentje voor de tv liggen, chips en een drankje binnen handbereik, denk dan eens aan hen. En draag zonder morren je mondmasker, was regelmatig je handen, beperk je contacten en denk aan die anderhalve meter. En stop met klagen en zagen over de coronamaatregelen. Ten slotte zijn er nog altijd vrijwilligers welkom in de daklozenwerking.

Tom Van den Abeele, Leuven.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: