‘Laten we dankbaar zijn dat er antidepressiva bestaan’

Ik wil graag reageren op het artikel ‘De mythes over antidepressiva’ in Humo 4230. ‘Een gezonde geest in een gezond lichaam’, wisten de oude Romeinen al. ‘Gek genoeg’ is het lijden aan een psychische aandoening zoals een depressie nog altijd een taboe, en het nemen van medicatie een stigma. Na vier depressies, waarvan twee met een opname in een universitair centrum, kan ik me wel een ervaringsdeskundige noemen. Ik ben dan ook zeer verheugd dat er boek verschijnt dat een genuanceerd beeld schetst over het gebruik van antidepressiva.

Depressie is nog altijd een potentieel dodelijke ziekte. Ik kan zo een heel aantal mensen opnoemen die het niet hebben overleefd. Het is dus noodzakelijk om tijdig in te grijpen. Psychotherapie en eerstelijnshulp kunnen helpen, doorverwijzen naar een specialist moet indien nodig.

Niet alle mensen zijn nog in staat om psychotherapie te volgen. Zware depressies tasten je denkvermogen aan, creëren een tunnelvisie die vaak leidt tot zelfdoding en laten je niet meer toe om dingen in hun context te plaatsen. Pas wanneer de medicatie aanslaat en je je weer voldoende kunt concentreren op een gesprek en er ook de zin van inziet, kan de therapie je vooruithelpen. Antidepressiva zijn geen snoepjes die je het leven door een roze bril laten zien, ze helpen je om terug mogelijkheden te zien.

Lotgenoten willen soms zo snel mogelijk hun medicatie afbouwen. Meestal is dat veel te vroeg. Ikzelf word opgevolgd door een zeer goede psychiater, met een grote kennis van zaken wat betreft medicatie. Hij volgt me goed op en dat geeft me vertrouwen. Ik kan nu al tien jaar redelijk goed functioneren, terug deel uitmaken van mijn gezin. Soms heb ik moeilijke periodes, maar de angst om af te glijden is er niet meer. Ik blijf een onderhoudsdosis nemen. Laten we dus in vredesnaam dankbaar zijn dat we die geneesmiddelen hebben.

Riet Vanhauwaert, Leuven.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: