‘Makkelijker een medemens genaaid dan een mondmasker’

Rudy Vandendaele, Humo-sterkhouder voor het leven, zorgt wekelijks voor geletterd variété.

Zo is het leven: er gaat geen dag voorbij of er gaat een dag voorbij. Op een ochtend van zo'n dag begaf ik me gemondmaskerd naar de gemondmaskerde en gehandschoende groenteman die, om de curve te helpen afvlakken, slechts twee klanten tegelijk in zijn nering toelaat. De consument die mij voorging, had een mondmasker om waarop sterk uitvergrote spermatozoïden waren afgebeeld: ik hoef deze zenuwlijders met hun trillerige zweepstaartje wellicht niet meer aan de occasionele lezer voor te stellen. Wie zich met een dergelijk mondmasker in de openbaarheid vertoont, moet wel een trendsetter zijn, dacht ik, een voorloper van iets waar de groenteman en ik, boerenlullen die de stad kunnen verdragen, in de verste verte geen idee van hebben. Ik maakte me sterk dat de vermoedelijke trendsetter om de dernier cri inzake vergeten of zo goed als uitgestorven groentes zou vragen, maar hij kocht wortelen, zes wortelen meer bepaald. Dat stond me tegen. Ik heb zo mijn gevoeligheden waardoor ik bepaalde mensen in dit lichtvoetige rubriekje snel, en bijvoorbeeld wegens zes wortelen, als uitbehandeld beschouw.

Ik richtte mijn aandacht dan maar op de groenteboer zelf. Als die neringdoende mij over de vloer krijgt, en het is niet druk in zijn winkel, dan heeft hij de gewoonte om de actualiteit aan te snijden, meestal op een toon alsof hij een debat opent. Ooit heeft hij namelijk het gerucht opgevangen dat ik iets met de pers te maken zou hebben, ergens, God weet waar. Het geval wil dat ik dezer dagen de actualiteit als gespreksonderwerp net zozeer uit de weg ga als andere infectiehaarden, ook al omdat het tegenwoordig barst van de orakelaars in de media, zelfpijpers die hun ego, om erger te voorkomen, nu al ter beschikking van de wetenschap zouden moeten stellen. Toch nog even uw aandacht: ik heb het niet over virologen, microbiologen noch epidemiologen. De groenteman sprak meteen in naam van het hele volk: 'De mensen zijn de coronamaatregelen meer dan beu', wist hij uit goede bron, waarna hij vlotjes op het miljardenverlies in de horeca overging en het nakende failliet van te veel om op te noemen, maar hij noemde het toch op. Het ging crescendo en bij die aldoor verergerende slechte tijdingen bracht hij een steeds triomfantelijker glimlach voort: een tegenstrijdige gezichtsuitdrukking die mij al vaker is opgevallen in de menselijke natuur. Slecht nieuws is kennelijk goed nieuws voor de boodschapper. Ik hoopte dat de juiste dooddoeners mij op tijd te binnen zouden schieten, maar ik bleef, enigszins daas van de quarantaine, in nietszeggend gemompel steken. Een nieuwe klant met een wel erg vaal mondmasker - het leek al door een vorige generatie afgedragen - hielp me tot mijn opluchting uit de verlegenheid. Voor ik het vergeet: pastinaak, rammenas en postelein waren uitverkocht, maar de voederbieten waren dan weer ruim voorradig.

Angst is mijn herder: zodra ik op het voetpad een tegenligger in het vizier krijg, steek ik de straat over, waar ik dan weer een andere tegenligger probeer te ontlopen - zigzaggend stap ik dus op mijn doel af. Op de terugweg van de groentewinkel kon ik een vrouw van een zekere leeftijd, die mij vanuit een zijstraat op een drafje tegemoetkwam, helaas niet ontspringen. Laat ik zeggen dat we min of meer tot dezelfde risicogroep behoorden, maar zij behoefde om één of andere reden geen mondmasker. Zodra ze me op veel minder dan anderhalve meter afstand kruiste, stiet ze - haar timing was meesterlijk - het soort hoest uit dat mij aan klamme sterfbedden in negentiende-eeuwse Russische romans deed denken. En ze voegde er ook nog een hoorbaar natte nies aan toe, zo'n panoramische sproeier die achteraf bekeken misschien wel een proestbui was. De angst in mijn ogen was dat kreng, zo mag ik dat nare wijf wel noemen, natuurlijk niet ontgaan.

Orakelaars voorspellen dat de mens, een onafzienbare menigte, als de coronacrisis even is gaan liggen, zijn lesje wel geleerd zal hebben, en dat solidariteit dan ook hoogtij zal vieren in het zogeheten intervirum. De wolf zal zich neerleggen bij het lam, en de panter zal zich tegen het bokje aanvlijen, en de koe en de beer zullen samen grazen - voor meer details zie Jesaja 11.

Makkelijker een medemens genaaid dan een mondmasker, denk ik intussen.