Marc Didden: ‘Dansaertvlamingen zijn Brusselaars, en Brusselaars zijn per definitie geen Vlamingen’

Er schijnt een mediaverschijnsel te bestaan dat ‘Dansaertvlamingen’ heet. Ik lees dat in het blad der bladen. Laat mij u maar meteen zeggen: there is no such thing.

Dansaertvlamingen zijn Brusselaars, en Brusselaars zijn per definitie geen Vlamingen. Ook al spreken ze Nederlands, een mooie taal die men in de buurt van de Vijfhoek al eeuwenlang doorspekt met woorden van Franse, Spaanse of Moorse origine.

En in die Dansaertstraat wordt vrijwel nergens ‘Vlaams’ gesproken. Of het zou door pendelende studenten moeten zijn of Open VLD’ers wier school of clublokaal zich in de buurt bevindt. Ook aanwezig: enkele handige parkeergarages waar shoppende doktersvrouwen uit Kortrijk hun geleasete Porsche Cayenne aan de blikken van de havenots onttrekken tijdens het shoppen.

Tot halverwege augustus vorig jaar was mijn straat een doodgewone straat die Brussel met Molenbeek en beyond verbond. Het verkeer ging er vlot, er was nooit file en er werd ook nooit getoeterd. Maar sedert de hoogzomer hebben enkele kabouters onder de ridicule naam Good Move een plan uitgedacht waarbij alle verkeer een paar keer per dag in het honderd loopt. Door de kabouters zelf geschapen files die allerhande soorten overlast veroorzaken: lawaai, stank en wangedrag van fietsers, steppers en bromfietsgebuikers.

Toen ik er Kabouter Groen over aansprak, een zelfverklaarde verkeersexpert, zei die met licht West-Vlaamse tongval: ‘Bij het Hoet Moef-beginsel moeten enkele straten opgeofferd worden. Wij noemen dat de pineutstraten. Helaas is uw straat er zo eentje.’

Kiss my ass, Kabouter Groen!