‘Mijn dochter is getrouwd met een buitenlander en moet boeten voor haar liefde’

Eind jaren 80 zat ik in Gent in de rechtszaal om te scheiden met onderlinge toestemming, samen met een heel aantal andere koppels. Ik vond het wel bizar dat de mannen blank en de vrouwen gekleurd waren. Wist ik veel wat schijnhuwelijken waren.

Nu is mijn dochter van 24 jaar getrouwd met een buitenlander, en moet ze boeten voor haar liefde. Hij is een Nicaraguaan en heeft een diploma van de beste universiteit in Managua. Hij kreeg een beurs om twee jaar een post-universitaire studie te volgen in België. Hij studeerde hier af met zeer goede punten en kreeg de belofte dat hij kans maakte op een job aan de universiteit.

Ze stapten in het huwelijksbootje en hadden alle vertrouwen in een toekomst samen, maar kort na hun huwelijk werd hij uitgewezen. Mijn dochter startte een procedure om zijn situatie te legaliseren, maar haar aanvraag werd afgewezen omdat haar inkomsten ‘niet stabiel’ waren. Ze werkte en studeerde, en had aangegeven dat wij, haar ouders, konden bijspringen. Maar de ambtenaar vond dat niet genoeg. Haar echtgenoot moest weg.

Sindsdien leeft hij in de illegaliteit. Mijn dochter werkt dus voor beiden (ze is aan het doctoreren en klust bij) en heeft al haar spaargeld moeten aanspreken. Want als haar man ziek is, is hij niet verzekerd, ook al betaalt ze al twee jaar bijdragen voor hem bij een sociaal verzekeringsfonds. Werken mag hij niet, en ze durven nooit een uitstapje maken, want wat als hij wordt gecontroleerd? Ze leven in angst en afzondering. Het leven van twee verstandige, jonge mensen verwoest wordt omdat… Ja, waarom eigenlijk? Omdat er vroeger veel schijnhuwelijken waren?

D.R., via mail.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: