‘Minister Weyts doet het weer, op dezelfde denigrerende wijze als toen’

Zondagochtend 10 uur. Ik kuier thuis rond in mijn pyjama. Het is eindelijk nog eens gelukt om tot 9 uur te slapen. Ik wrijf zelfgenoegzaam in mijn handen, omdat mijn agenda al is ingevuld voor de rest van de week. Straks begin ik aan enkele rapportjes. ’t Wordt een lazy Sunday.

10.40 uur: ping. Oei, een mailtje? Van Smartschool: alle hens aan dek. Ongeveer zestig kinderen moeten vanaf morgen in quarantaine wegens een hoogrisicocontact. Ik kijk spijtig naar de rapporten die klaarlagen. Dan maar weer mijn agenda openen en beginnen plannen. Hoe kan ik mijn leerlingen thuis aan het werk zetten? Op welke momenten stream ik mijn lessen? Nog een jamboard klaarmaken? Een mailtje sturen of nog wachten? Mijn kinderen zullen echt een dipje krijgen. Sommigen moeten alweer een week thuiszitten. Hoe kan ik hen nog motiveren? En ik zal ons eerste uitstapje van het schooljaar, naar het museum, best verplaatsen, zeker?

12.16 uur: ‘Mama, wat eten we vanmiddag?’ Ik kijk geïrriteerd op van mijn pc. Tot ik de klok zie en meteen de keuken instuif. 12.39 uur: ping. Hulp gezocht. Leerkrachten moeten hun eigen kinderen kunnen opvangen. Geen vervangers te vinden. Hoe lossen we dat op, collega’s? 13.45 uur: ping. 14.42 uur: ping. 14.56 uur: ping. 15.35 uur: ping. 17.16 uur: ping.

‘En nu begin ik aan het avondeten en zet ik de pc even uit,’ mompel ik tegen mijn man. Hij glimlacht. Ik zet de radio aan en snijd de pastinaak in stukken. Om 18.20 uur staat het stoofvlees te pruttelen en wil ik in de gauwte nog douchen, vlak voor we eten. Dan bevries ik, want ik hoor een stem op de radio zeggen dat minister Weyts een persconferentie geeft. Zo meteen. Alles in mij schreeuwt: ‘NEEN!’

Ik luister als versteend naar wat ‘de tekentafel’ heeft opgeleverd. Ik begin nog net niet hysterisch te lachen. ‘Vanaf morgenvroeg gaan deze maatregelen in…’ Hij doet het weer. Op dezelfde denigrerende wijze als toen. Via de media. Met die grijns. Met de catchphrase: ‘Wij nemen onze verantwoordelijkheid.’ Neen, beste man. De scholen nemen hun verantwoordelijkheid. Wij zullen nog vanavond tot 23.11 uur het laatste mailtje zien binnenkomen van onze onvermoeibare directeur, die aan een onmogelijk draaiboek is begonnen om morgen de loodzware taak uit te voeren.

Ik heb een déjà vu en dat smaakt bitter in de mond. Precies een jaar later en nog steeds hetzelfde afgezaagde liedje. En nog steeds blijven wij, die luie profiteurs van het onderwijs, braafjes ja knikken. En dan durven we nog te vragen om alstublieft gevaccineerd te worden!

Maandagochtend, 3.47 uur. Ik klap de pc dicht. Dju, nu kon ik weer niet slapen. Niet erg, zo’n drukke dag wordt het zeker niet, morgen?

Simby Akhtar, Koekelare.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: