Mulder: ‘Vanuit die peilloze hoogte kijkt Messi zwijgend op Koeman neer’

Mijn stukje van vorige week over de Sportfoto van het Jaar, met de door Bayern München vernederde Messi in de kleedkamer, eindigde met deze zin over de nieuwe trainer Ronald Koeman en zijn eerste kennismaking met Messi: ‘Doet Messi net niet hartelijk genoeg, dan rest Ronald één manier om het langer dan een jaar in Barcelona uit te houden: Leo onmiddellijk aan Milaan verkopen.’

Dat schreeuwt om een correctie: ‘Doet Koeman net niet hartelijk genoeg, rest Messi één manier om het een jaar langer in Barcelona uit te houden: Koeman en president Bartomeu onmiddellijk aan Manchester City verkopen.’ Wat is er gebeurd? Koeman deelde Luis Suárez in een telefoongesprek van een halve minuut mee dat hij niet in zijn plannen voorkomt. Suárez is Messi’s boezemvriend. Messi klom in de pen en stuurde de spectaculairste fax aller tijden aan het bestuur van FC Barcelona: ‘Ik wil weg.’ Na zijn telefoontje met Suárez zou de prille coach van Barcelona Messi te verstaan hebben gegeven dat de tijd van privileges voorbij is en ook de beste speler ter wereld zich voortaan in het teamverband dient te voegen. Stel dat Koeman het inderdaad zo tegen hem heeft gezegd: dan heeft dat toch veel weg van de koerier in een multinational, laten we Facebook nemen, die een onderhoud aanvraagt met de CEO van het bedrijf – geschatte winst voor volgend jaar 7 miljard dollar – en hem vertelt dat het beleid op de schop gaat.

Koeman, werknemer van Barça, heeft een salaris van 5 miljoen dollar, topman Messi een jaarinkomen van ver over de 100 miljoen. Dat is moeilijk praten. Dat praat van onderen steil naar boven en vanuit die peilloze hoogte kijkt Messi zwijgend op Koeman neer. Sinds zijn debuut in 2003 is Messi een synoniem van FC Barcelona. De club draait sportief en economisch op het merk Messi, de stad ontvangt jaarlijks miljoenen toeristen die Messi willen zien, de hele LaLiga profiteert van zijn aantrekkingskracht, het leger socios staat pal achter de dictator, enzovoort. Zijn vriendje bruuskeren doet men beter niet, privileges gunnen natuurlijk wel, hem vragen hoe hij het nieuwe elftal om zich heen wil bouwen: ja, want zo is de macht nu eenmaal verdeeld, topvoetbal is geen democratie. De socios drongen stadion Nou Camp binnen en eisten het vertrek van de president. Vader Messi schijnt met Manchester City en plaatselijke trainer Pep Guardiola, vriend van de Messi’s, al te hebben gesproken over de sensationeelste transfer aller tijden. Alles aan Messi is ‘beste aller tijden’: statistieken, mooiste doelpunten, hoogste lonen, dus ook de bitterste vechtscheiding. De overgang van zijn eeuwige rivaal Cristiano Ronaldo van Real Madrid naar Juventus, een jaar geleden, lijkt opeens op een Max Kruse van Fenerbahçe naar Union Berlin.

Volgens de Spaanse sportkranten is het in Barcelona GUERRA, met hoofdletters, en in een oorlog is alles gepermitteerd, zelfs een terugkeer van Ronald Koeman naar zijn vertrouwde plekje bij het Nederlandse elftal, dat sinds zijn vertrek een trainer zoekt. Het spel dat we de komende weken zullen beleven, evenaart de schoonheid van de opera Tosca: liefde en list in het begin, moord en doodslag daarna, het hele 19-de eeuwse drama modern aangelengd met afkoopsommen van 700 miljoen in betwistbare contracten en maandenlange moddergevechten in de rechtbank.

Messi verdient deze magistrale apotheose. Laten we ons verheugen op zijn contractueel verplichte deelname aan de eerste training van FC Barcelona deze historische maandag 31 augustus en op de weken daarna wanneer hij als vermist wordt opgegeven. ‘Waar is Messi?’ kopt Marca. ‘Niet in zijn huis en ook niet bij de buren Suárez,’ schrijft El Pais. Een visser op Twitter heeft Leo in Reykjavik gesignaleerd. Volgende week weten we meer.