‘Niemand blijkt gebaat met de versnippering van bevoegdheden’

Wat een schabouwelijk politiek theater beleven we toch! Steeds weer doet het me denken aan ‘De trein der traagheid’, het magisch-realistische verhaal van Johan Daisne. Alleen gaat het deze keer niet over een situatie waarin niets beweegt noch vooruitgaat, maar wel over de inertie van de politiek in de coronacrisis.

De traagheid, de lethargie, het gebrek aan initiatief en soms zelfs de besluiteloosheid die sommige politici tot hiertoe hebben geëtaleerd, moet heel wat burgers hebben ontgoocheld. Voorbeelden hiervan zijn legio: het acute gebrek aan beschermingsmiddelen voor dokters, verplegers en verzorgend personeel bij de aanvang van de crisis; het gehakketak rond de testcapaciteit; het tragische welles-nietesspel over het bezoekrecht aan woonzorgcentra en andere verzorgingsinstellingen; het finaal doorschuiven van de beslissing over de heropening van de scholen en de eventuele verlenging van het schooljaar; de onverkwikkelijke saga rond de mondmaskers...

Niemand blijkt gebaat met de versnippering van bevoegdheden. Die werkt alleen maar traagheid, lethargie en onnodige discussie in de hand. Aldus bewijst de coronacrisis eens te meer wat we al lang wisten. Wij hebben niets aan politici die voortdurend praten, voor elkaars beurt spreken en elkaar stokken in de wielen steken. Politici moeten stoppen met veel te beloven, maar uiteindelijk veel te weinig te doen.

Michel Van Uytfanghe, Wetteren.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: