‘Ook in België is de opvang van slachtoffers van seksueel geweld ondermaats’

Het artikel over de vermoorde leraar in Parijs en de interviews met de leerkrachten in België in Humo 4182 was erg boeiend. Sara Maissin vertelde dat leerlingen weigerden mee te doen aan een actie van Amnesty International om Rwandese vrouwen te steunen die verkracht waren, omdat sommige van die vrouwen lesbisch waren. Dat is heel erg. Ik wil er wel bij zeggen dat in België de opvang van slachtoffers van seksueel geweld ook erg slecht is en dat dat niet in de eerste plaats aan de allochtonen ligt.

Amy De Schutter, een lesbienne, beschrijft in haar boek ‘Hoe men van een klaproos een monster maakt’ dat de hulpverleners na haar verkrachting erg agressief op haar reageerden en dat er geen sprake was van enige opvang of bestraffing van de daders. Liesbeth Kennes vertelt in haar boek ‘Alleen ja telt’ dat als het slachtoffer gekleurd of gehandicapt is en de dader blank en rijk, die veel minder kans loopt gestraft te worden.

Ook de Vereniging tegen Kindermishandeling is in hetzelfde bedje van discriminatie en stereotypering ziek. Ik belde er eens naar om te vragen iets te doen tegen de opsluiting van minderjarige slachtoffers in isoleercellen. Ik kreeg als antwoord: ‘Ze zijn agressief.’ Met die ‘ze’ werden de slachtoffers bedoeld. De meeste slachtoffers zijn niet gewelddadig. Onder de hulpverleners zitten soms ook agressieve figuren en de opsluitingen zijn niet altijd rechtvaardig.

Ann Megens, Leuven.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: