‘Op verplaatsing wordt de voetballer uitgescholden voor homo, jood of kroeskop’

Herman Brusselmans gaat iedere week op zoek naar het verhaal achter een opvallende kop in de krant of op een nieuwssite.

Vele professionele voetballers verdienen een hoop geld, maar ze hebben ook een boel kosten. Ze moeten een auto van boven de 150.000 euro financieren, alsmede de borstvergroting van hun vrouw, diverse wandkasten vol met de duurste en lelijkste kleren, verschillende reizen per jaar naar Ibiza, hun huizen en appartementen en pied-à-terres, hun speedboten, zeilschepen en voor sommigen hun helikopters. En dan is er nog de grootste pecuniaire aderlating van allemaal: hun tattoos. Die zijn immers erg duur, zeker als je mederekent dat vele voetballers die tattoos laten placeren door wereldberoemde tattookunstenaars, die hun werkplaats hebben op de Samoa-eilanden, in de binnenlanden van Venezuela en in de hoerenbuurt van Antwerpen. Deze tatoeëerders zijn dikwijls tevens sjamanen, heilsprofeten, stamhoofden en compleet geschifte idioten. Hun creaties lijken nergens op, en dat komt ook door de eisen van de voetballers: die willen allerlei praktisch onmogelijk uit te voeren afbeeldingen op heel hun lijf, zoals de namen van hun kinderen in het Sanskriet, een feniks die in z’n klauwen een portret van de oma van de voetballer meedraagt in z’n vlucht boven het stadion van Steaua Boekarest (waar de betreffende voetballer ooit ’ns een doelpunt heeft gescoord), een Chinese spreuk in het dialect van Wuhan, en in vertaling luidt die spreuk: ‘Wie de nederlaag niet schuwt, zal de overwinning niet smaken’, maar in het dialect van Wuhan bestaat die spreuk niet, zodat de uiteindelijke vertaling luidt: ‘Wie achter een struik schijt, moet z’n kont afvegen met een stekelvarken’, en dan zijn er uiteraard de sterfdata van vijftien familieleden, een bloot wijf met haar benen achter haar oren, de namen van Romeinse keizers, Japanse atavistische spreekwoorden en Latijnse oneliners, zoals uitgesproken door filosofen van wie de voetballers nog nooit gehoord hebben, want voetballers hebben van niets ooit al gehoord, omdat de meesten van hen totale nitwits zijn, grimmige geldwolven, halvegare potstampers, die op de koop toe zelden goed kunnen voetballen.

Toch zijn er onder hen een onoverzichtelijk stelletje mietjes die altijd wat te klagen hebben. Ze moeten te veel RSZ betalen, een te hoog percentage aan hun manager, een onverantwoord bedrag aan pensioensparen, en alwéér duizenden en duizenden euro’s aan de zoveelste borstvergroting of zelfs borstverkleining van hun vrouw, die hele dagen loopt te panikeren omdat ze een dagje ouder wordt en ze daardoor steeds meer volgers op Instagram kwijtraakt, hoewel ze het aantal foto’s waarop ze staat te poseren in een bikini ter grootte van een sigarettenvloeitje, heeft verdubbeld.

Kortom, de voetballer heeft het moeilijk. Je mag daarbij niet vergeten dat ze om de haverklap te kampen hebben met fysieke problemen: ze hebben een enkel verstuikt, ze hebben een moeilijk te achterhalen pijn in hun knie, hun ene lies schrijnt een beetje, tijdens de opwarming voor de wedstrijd hebben ze een nekwervel gescheurd, en gedurende de match is er een tegenstander die hun kuit op drie plaatsen breekt, want vergeet niet dat tegenstanders, en dat zijn voetballers allemaal, in wezen gepatenteerde sadisten zijn, die een grijnslach op hun gezicht krijgen als ze bij een speler van het andere elftal het geluid horen van een verbrijzeld bot, een opengereten dij, of een stuit die, na een doodschop, met honderd kilometer per uur uit een anus vliegt.

Ja, voetballers hebben weleens een fysiek ongemak. Als het daarbij zou blijven, was er niet veel aan de hand, want wie kaatst, moet de bal verwachten. Maar inmiddels is er wel een betrekkelijk nieuw fenomeen opgedoken: het psychische ongemak van de voetballer. Dat komt omdat de druk op z’n schouders te zwaar is, omdat er veel te veel wedstrijden moeten gespeeld worden, omdat de voetballer z’n gezinsleven niet kan bijbenen, omdat z’n vrouw niet alleen een borstvergroting wil, maar ook een lip-, kont- en oorlelvergroting, omdat z’n tatoeëerder is overleden net op het moment dat de voetballer een tattoo van de kut van z’n tante Sonja op z’n lul wilde laten inkten, en omdat hij bij wedstrijden op verplaatsing door de toeschouwers wordt uitgescholden voor homo, jood, of kroeskop. Vandaar dat heden ten dage ontelbare voetballers meer bij de pyschiater zitten dan bij de kinesist. Ik raad deze pyschiaters aan om tegen de voetballers te zeggen: ‘Stel je niet aan, bleitsmoel, hup het veld op, om tegenstanders in de vernieling te sjotten, en verder geen gezeik!’