Open Venster
Coronamaatregelen (1)
De bioscopen en theaters moeten weer dicht. Maar waarom? Zelf was ik in juli op het filmfestival van Cannes. Wie daar geen coronapas kon voorleggen, werd getest. Op het einde van het festival, dat tien dagen duurde, werd bekendgemaakt dat er 80.000 tests waren geweest. En hoeveel positieve? 4!
Met andere woorden: bioscoop- en theaterzalen kunnen hun voorstellingen perfect coronaproof organiseren. Ze hadden helemaal niet dicht gehoeven; dat heeft Cannes wel bewezen.
Als politici en virologen vaker naar films zouden gaan kijken, zouden ze niet alleen wat meer empathie voor de sector kunnen opbrengen. Ze zouden ook beter op de hoogte zijn van de stand van zaken in de wereld.
Freddy Sartor, filmjournalist
Coronamaatregelen (2)
Sinds het begin van de pandemie heb ik me nog nooit zo droevig, boos en opstandig gevoeld als nu. Boosterprik of niet. Zoals Peter de Caluwe, directeur van het Brusselse operahuis De Munt, terecht benadrukt: alle argumenten zijn op! De broodroof van de cultuur- en evenementensector heeft een alarmerend punt bereikt. Misschien wel een point of no return, maar aan dat rampscenario wil ik gewoon nog niet denken.
Ik heb me tot nog toe strikt aan alle opgelegde maatregelen gehouden en zal dat ook blijven doen. Maar voor de vele tienduizenden artiesten, concerthuizen, cultuurcentra, theaters en al hun fel ondergewaardeerde medewerkers maak ik voortaan graag een uitzondering. Elke oproep tot (vreedzame) burgerlijke ongehoorzaamheid in de murwgeslagen cultuursector zal ik met volle overtuiging steunen. Zolang het niet om massa-evenementen gaat en zolang de beschermingsmix van mondmasker, CST, ventilatie en social distancing gerespecteerd wordt.
Tegelijk roep ik iedereen op om uit het vaarwater van extreemrechts te blijven. Dat onze samenleving onmisbare vormen van schoonheid genadeloos ontzegd wordt en van levensnoodzakelijk geestelijk voedsel verstoken blijft, zonder ook maar de minste wetenschappelijke evidentie, terwijl we wél lustig champagne mogen blijven slurpen en het in de privésfeer zo bont mogen maken als we willen: het is gewoonweg crimineel.
Erik Vertriest, Gent
Chris Janssens (1)
Sterke lezersbrief van Delphine Lecompte in Humo 4242 over de coming-out als homo van Vlaams Belang-ondervoorzitter Chris Janssens. Hij beweert dat lgbtq+-zijn een privézaak is en hij er daarom geen politiek strijdpunt van wil maken. Dat hij het zo lang moeilijk heeft gehad met zijn geaardheid en zich niet durfde te outen, toont juist aan dat het géén privéaangelegenheid is.
Janssens negeert volledig dat verbale en fysieke agressie dagelijks voorkomen, en dat Vlaams Belang daartoe bijdraagt door al jaren holebi- en transgenderhaat mee te verspreiden. Sterker nog, door er geen strijdpunt van te willen maken als politicus zegt hij eigenlijk tegen de lgbtq+-gemeenschap dat hij zich niet zal inzetten tegen die agressie. Dat is toch een vreemde vorm van ‘opkomen voor onze mensen’, wat Vlaams Belang pretendeert te doen.
De timing en wijze van Janssens’ coming-out – in een filmpje – passen toevallig erg goed in de strategie van de extreemrechtste partij om zichzelf een gematigder imago aan te meten. Ze probeert een zo groot mogelijke groep kiezers mee te krijgen rond het lgbtq+-thema, ook al stemt ze in het parlement tegen maatschappelijke verworvenheden voor die gemeenschap. Het is schizofreen, hypocriet en puur opportunistisch, en dat ten koste van een minderheid die al jaren het slachtoffer is van kleineringen, discriminatie en haat.
Chris Janssens zal zich, vrees ik, niet snel aansluiten bij de groep mensen die het opnemen voor de gemeenschap waartoe ik behoor. Dat Delphine een warme oproep doet in haar lezersbrief, siert haar enorm. Daarvoor wil ik haar bedanken.
Joris Wagemakers, Elsene
Chris Janssens (2)
Beste Chris,
Proficiat met uw coming-out! Een moedige beslissing. Ik ben blij voor u dat daarvoor u het ‘gepaste moment’ hebt gevonden, na dat gesprek met die jonge gast. Ik wens u alle geluk toe.
U wilt ‘geen politiek strijdpunt’ maken van uw homoseksualiteit, maar het filmpje met uw aankondiging laat me toch met een paar bedenkingen achter. ‘Ik wil, in tegenstelling tot sommige homoseksuele politici van andere politieke partijen, geen zogenaamde ‘ambassadeur van holebi’s’ zijn,’ zegt u in dat filmpje. ‘Ik erger me er trouwens ook aan dat uiterst linkse organisaties zich opwerpen als de vertegenwoordigers van alle holebi’s, terwijl een meerderheid daar eigenlijk niks mee te maken wil hebben. Mij en vele andere rechtse holebi’s vertegenwoordigen ze in elk geval niet.’
Bam! Die zit. Als dat geen politiek strijdpunt is, weet ik het ook niet meer. Ik wist niet of ik moest lachen of huilen bij het horen van die uitspraak. U deelt een hele gemeenschap plotsklaps in ‘rechts’ en ‘links’ in. Als u zich ergert aan linkse partijen en organisaties die zich opwerpen als vertegenwoordigers van de holebigemeenschap, wat houdt u dan tegen om hetzelfde te doen? Wat verwijt u die partijen en organisaties eigenlijk?
‘Ik zal dus niet met regenboogvlaggen staan zwaaien en ik zal ook niet op een praalwagen paraderen in allerlei gayprides,’ zegt u nog. Laat dit duidelijk zijn: homo zijn betekent niet dat je op een praalwagen moet paraderen. Mij zul je dat niet zien doen, en de grote meerderheid van alle holebi’s evenmin. De regenboogvlag vind ik persoonlijk een prachtig symbool. Weet u eigenlijk dat die vlag staat voor diversiteit, gelijkheid, vrijheid? Ik sta er graag mee te zwaaien op de pride of bij andere gelegenheden, maar ook dat hoeft helemaal niet.
‘Geaardheid heeft niks met politiek te maken,’ zegt u tot slot nog eens. Wat een gemiste kans, denk ik dan. Een nuloperatie, eigenlijk: uit de kast komen, om er dan direct weer in te kruipen.
William Smet, Brussel
Chris Janssens (3)
De tijd dat in het partijblad van Vlaams Belang stond te lezen dat homo’s ‘een stinkend zootje linkse reetkevers’ waren is voorbij: nadat hij uit de kast was gekomen, werd Vlaams Belang-ondervoorzitter Chris Janssens uitbundig gefeliciteerd door veel partijgenoten, voorzitter Tom Van Grieken inbegrepen. Blijkbaar is heel Vlaams Belang nu in feeststemming, maar ondertussen is dat wel de enige politieke formatie in Vlaanderen die openlijk steun verleent aan de regering-Orbán in Hongarije, die met haar antihomowet opgejaagd wild heeft gemaakt van de holebigemeenschap.
Ik vermoed, kortom, in Janssens’ coming-out vooral een strategisch plan dat past in het charmeoffensief van Vlaams Belang.
Guy Bervoets, Koersel
Humo’s Rockjaaroverzicht
Dat de muziekredactie van Humo niet vies is van een geintje zo nu en dan, had ze enkele jaren geleden al aangetoond, toen er bij haar Platen van het Jaar geen spoor was van het magistrale, fenomenale, artistiek superieure meesterwerk ‘Fear Inoculum’ van Tool, terwijl in diezelfde lijst wél een Brusselaar stond die gedichtjes voordraagt op almaar dezelfde oersimpele vierkwartsbeat uit een Japanse drummachine.
En het kan blijkbaar nog ongeloofwaardiger, want dit jaar mocht diezelfde Brusselaar – u hebt al door dat het de heer Guy, voornaam Zwangere betreft – het rockjaaroverzicht becommentariëren, ja, het róckjaaroverzicht. En wat is er dan qua rock gebeurd in 2021, vragen we ons af? Wel, dankzij Zwangere Guy weten we het! Zijn collectief Stikstof bestond tien jaar, zijn groep Stikstof heeft een nieuwe plaat opgenomen, Zwangere Guy heeft een concertfilm opgenomen, Zwangere Guy heeft een platina plaat gekregen, Zwangere Guys avatar heeft in de AB gespeeld, Zwangere Guy heeft een kledinglijn uitgebracht en Zwangere Guy is alweer voor enkele MIA’s genomineerd. (De Music Industry heeft zelfde wietdealer als de Humo-redactie, veronderstel ik?)
Gewéldig overzicht van het rockjaar 2021. En als u me nu wilt verontschuldigen: ik ga nog eens naar de innovatieve en melodieuze zanglijn in het refrein van ‘1 uit de 1000’ van Zwangere Guy luisteren.
Zouden jullie ook eens moeten doen, misschien, als de wiet is uitgewerkt!
P.F., Lier.
Aquafin
Als het over grote vervuilers gaat, is er één die de media in ons land vaak vergeten te vermelden: Aquafin, net als de Boerenbond een CD&V-bastion dat de natuur geen goed doet.
Sinds zijn ontstaan leidt de Vlaamse afvalwaterzuiveraar dat water op een achterhaalde manier af naar de rivieren. Sommige groenen bestrijden die werkwijze al jaren: volgens hen is het beter om, zoals in Frankrijk, het water per dorp te zuiveren en daar te lozen, in plaats van al het water via grote riolen en dure, energieverslindende pompstations naar grote waterzuiveringen te pompen. Dat proces heeft niet alleen een hoge CO2-uitstoot, bij zware regenval bewijzen overstromende riolen het gelijk van onze groene vrienden.
Ondertussen wil de overheid af van de Kempense dennenbossen, omdat ze te veel grondwater opnemen. Als we we het water gewoon lokaal in de natuur laten vloeien, zou ook dat niet nodig zijn. De laatste jaren laten vooruitstrevende boeren in de winter het water op hun akkers staan in plaats van het te laten wegvloeien: van hen kan Aquafin nog veel leren.
