‘Pelé was ook naast het veld een voorbeeld. Kunnen we dat zeggen van Maradona of Messi? Nee’

Met enorm veel plezier heb ik de column van Jan Mulder over Pelé gelezen. Eindelijk iemand die zegt dat de Braziliaan de grootste voetballer aller tijden was.

De grote filosoof Ludwig Wittgenstein zei ooit: ‘Waarover men niet kan meepraten, moet men zwijgen.’ En dat geldt zeker voor de vele voetbalanalisten die over elkaar struikelden om Maradona of Messi de hemel in te prijzen. Niemand van hen heeft Pelé ooit zien spelen. Jan Mulder wél. En ik ook.

Pelé kon alles. Hij was tweevoetig, kon koppen én blonk uit in fairplay. Maakte nooit fouten en kreeg nooit een gele of rode kaart. Drie keer hielp hij Brazilië aan de wereldtitel. En hadden ze hem tijdens het WK 1966 in Engeland niet vulgair onder de zoden geschopt (ja, dat gebeurde toen ook al), dan waren het vier titels geweest.

Ook naast het veld was Pelé een voorbeeld voor de jeugd. Kunnen we dat zeggen van Maradona: nee! Hij was een valsspeler (denk aan ‘de hand van God’ in 1986) en een drugsgebruiker. Messi? Zo rijk als de zee diep is, maar hij moest zo nodig de fiscus gaan oplichten. En zijn gedrag in de wedstrijd van Argentinië tegen Nederland op het WK in Qatar was beneden alle peil.

Dus ja: Pelé was de grootste.

Voetballiefhebbers van nu raad ik aan op YouTube eens de WK-match Brazilië- Engeland uit 1970 te bekijken. Die wedstrijd werd overal getoond als een voorbeeld van fairplay, en laat ook zien - mede dankzij Pelé - hoe mooi voetbal kan zijn.

Ronald Verheyen, Mortsel

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: