ColumnSpinal Serge
Serge Simonart: ‘Ook de overspelige man is een gewoontedier’
Op de gevels van Londense huizen waar ooit een illustere artiest woonde, is vaak één van de typische gedenkplaten van blauw email aangebracht die culturele mijlpalen markeren. Ik vraag muzikanten geregeld waar ze zélf zo’n plaat zouden hangen. In Londen zou ik kiezen voor het Halcyon Hotel, een legendarisch hotel waar zoveel lijken begraven liggen dat het in 2002 de deuren sloot, om zo de sporen uit te wissen van duizend stonede, dronken en overspelige supersterren.
Tussen 1980 en 2002 interviewde ik er Bryan Ferry, Liam Gallagher, David Bowie en een paar dozijn mindere goden. Af en toe maakte iemand de vergissing om ook mij er te laten logeren, waardoor ik op de eerste rij zat wanneer sterren zich misdroegen. Vooral de platenfirma Virgin was er vaste klant. ‘In ruil krijgen de directieleden een gratis kamer voor hún overspel,’ beweerde een loslippige medewerker.
Eén keer was Johnny Depp er een blonde griet aan het neuken. Ik ben stalker noch voyeur, ik kwam gewoon voorbij op weg naar mijn eigen kamer. Ik vermoed dat hij zijn kamerdeur opzettelijk open had laten staan, als extra kink. Een andere keer stond ik met Monica Lewinsky in de lift. I did not have sexual relations with that woman. Ook Robert De Niro heb ik er gezien, in het gezelschap van een zwarte ree die allesbehalve zijn vrouw was. Op een dag stond er een Rolls-Royce voor de deur. Niet voor het eerst, wel voor het eerst met een eigenaar zonder rijbewijs: Noel Gallagher.
Voor Michael Hutchence van INXS was The Halcyon a home away from home. Hier kwam hij de toenmalige vrouw van Bob Geldof neuken. Mick Jagger passeerde er vaak met gewillige jongedames die uit het zicht van zijn toenmalige vaste partner moesten blijven. Ook de overspelige man is een gewoontedier, en het was bekend dat het personeel van The Halcyon werd opgedragen om te allen tijde weg te kijken. Zelfs paparazzi lieten het hotel met rust. Ik heb hen er in elk geval nooit gezien. Al garandeert dat niets: soms vermomden ze zich als een zakenman in een driedelig kostuum. Een rookgordijn van betrouwbaar tweed.
