‘Televisie en Anne Teresa De Keersmaeker zijn eigenlijk niet voor mekaar gemaakt’

Televisie en Anne Teresa De Keersmaeker: ze zijn eigenlijk niet voor mekaar gemaakt. Toch was het verfrissend om de vermaarde danseres en choreografe laatst een halve zaterdagavond lang in huis te hebben, dankzij het altijd te prijzen programma ‘Alleen Elvis blijft bestaan’.

Mocht ook weleens, na een reeks deprimerende dagen waarin de buis beheerst werd door Republikeinse huilebalken, overspannen vaccinjagers en domme Vlaamse meisjes in dirndl. Het woord ‘mooi’ viel vaak tijdens het beschaafde gesprek tussen Anne Teresa en Thomas Vanderveken. En ook dát mocht weleens. De Keersmaeker trakteerde ons gul op de schoonheid van het bestaan via beelden uit het Armeense boerenleven, de muziek van het wereldwonder dat Johann Sebastian Bach heet, en een verslag van de kunstzinnige ijver die de Japanse kogelvis tentoonspreidt wanneer hij weet dat de cameraploeg van David Attenborough in de buurt is. Maar mijn hart smolt pas echt toen ik de jonge Anne Teresa enkele jongelui een zo goed als spontane reidans zag aanleren, en nog wel op de tonen van Mike Oldfield en Maggie Reilly’s sprookjesachtige single ‘Moonlight Shadow’. Altijd een gelegenheid tot instantgeluk.