‘Tijdens een marathon van sadisme is een veelbelovende jongeman doodgemarteld’

Als je abstractie maakt van een concept als ‘traditie’ en zuiver objectief probeert te begrijpen wat er begin december 2018 in Leuven en Vorselaar is gebeurd, kan je maar tot één conclusie komen: tijdens een marathon van sadisme, vernedering en perversie is een veelbelovende jongeman doodgemarteld. Hier kan geen sprake zijn van een spijtig uit de hand gelopen ontgroeningsritueel, waarbij één fatale misstap is begaan. Daarvoor heeft de horror simpelweg te lang geduurd.

Maanden voor het eigenlijke proces publiceerde misdaadjournalist Pieter Huyberechts ‘Sanda Dia: De doop die leidde tot de dood’. Veel betrokkenen worden aan het woord gelaten, familie, vrienden en zelfs een paar beklaagden, maar het is in de eerste plaats een reconstructie, uur na uur, van het huiveringwekkende, misselijkmakende scenario dat zich die noodlottige dagen heeft afgespeeld.

Wie het proces volgt, voelt zijn maag keren wanneer de horrorfilm beeld voor beeld wordt afgespeeld. In boekvorm is het nog een pak moeilijker te verteren. Hier kan en mag geen enkele beklaagde vrijuit gaan. De verdediging zal argumenten als groepsdynamiek en verspreide verantwoordelijkheid inroepen. Maar wie bij benadering begrijpt (het volledig begrijpen zal mij alvast nooit lukken) wat daar en toen heeft plaatsgevonden, begrijpt in de eerste plaats dat verantwoording moet worden afgelegd. Straks is het woord aan Vrouwe Justitia.

Peter Meys, Antwerpen.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: