‘Tijdens het pijpen vervloek ik mezelf. Er was een quizvraag over ‘Breaking Bad’ en ik vergat ‘Bryan Cranston’ te zeggen!’

Dichteres Delphine Lecompte bericht enthousiast over drankmisbruik, baldadigheden en amoureuze perikelen.

Hier zit ze dan, de hansworst, het circusdier, denk ik bij mezelf wanneer ik in de rode pluchen zetel plaatsneem om me te onderwerpen aan guitige quizvragen over ganzen, grotten en Taylor Swift. De presentator is ontwapenend en voor de drummer tegen wie ik het opneem in het finalespel heb ik altijd een boontje gehad. Een Montenegrijnse messenslijper voert me na de show terug naar Brugge. Het is al twee uur 's nachts, de honden slapen bij Bernadette, die ik in deze column al eens heb opgevoerd als een misantropisch antipathiek kreng. Daar ligt het misantropische antipathieke kreng Bernadette niet wakker van. Ze heeft andere katjes te geselen. Ze zamelt geld in voor Roemeense dierenasielen en voor de pancreastransplantatie van de schichtige cockerspaniël van een blasfemische horlogemaker.

Ik kruip in bed en luister naar 'Feed My Frankenstein' om in slaap te raken. Het lukt niet. Ik sta op en eet een chocoladen haas verkleed als verdorven sponzenverkoper. De haas heeft een bitsige, resolute blik, zoals Sigourney Weaver in 'Alien' wanneer de groep uit elkaar valt. De groep valt snel uit elkaar, helse opportunisten en mercantiele egotrippers onder elkaar. Dat de kat blijft leven is een originele toets, want met dieren loopt het in griezelfilms zelden goed af.

Na de verorbering van de chocoladen sponzenverkoper kruip ik opnieuw in bed. Ik val in slaap en droom dat ik samen met een ontslagen kiwisorteerder miniatuurflesjes wodka drink in een koude caravan. Wanneer we dronken de caravan verlaten om op zoek te gaan naar een korzelige alpaca en een spinnewiel, worden we aangevallen door een rouwende bergbeklimmer en een bipolaire garnalenpeller. Ze strikken ons in hun netten en we worden plechtig overhandigd aan een fascistische dwerg die tegen zijn zin de reptielenwinkel van zijn schoonouders uitbaat.

Ik word wakker en eet een simpele, ondubbelzinnige banaan, en daarna eet ik nog een eenvoudige marsepeinen koster met een lodderoog. Dan loop ik naar het huis van de voormalige vrachtwagenchauffeur en vertel ik hem honderduit over mijn surrealistische ervaring in de televisiestudio. Hij reageert stug en onverschillig. Ik pijp hem, de stugheid en onverschilligheid verdwijnen als sneeuw voor de zon, als sneeuw op de jeep van de incestueuze imker.

Tijdens het pijpen vervloek ik mezelf. Er was een quizvraag over 'Breaking Bad' en ik vergat 'Bryan Cranston' te zeggen! Ik kreeg een vraag over mijn favoriete vulkaan Stromboli en ik zei 'Italiaanse hondenfluisteraar en maffiaverklikker'. Ik kreeg helaas geen vraag over Manowar, geen vraag over The Maltese Falcon, geen vraag over John Milton, geen vraag over Isabelle Adjani, geen vraag over Rory Gallagher, geen vraag over Bill Viola, geen vraag over Shirley Jackson. Zelfs een vraag over de Finse ziener Kaurismäki kon er niet van af.

De voormalige vrachtwagenchauffeur komt klaar op mijn filtrum en omstreken. Het woord filtrum ken ik dankzij mijn deelname aan 'De slimste mens'. Dan is die toch ergens goed voor geweest.

Ik vraag: 'Wil je mijn vagina likken?'

'Molletje, ik ben uitgeput! Ik ben een man van 62 die leeft op een dieet van Cara, Lucky Strike, snijbonen, wijngommen en afgeprijsde eclairs van de Carrefour.'

Kwaad probeer ik mezelf tot een hoogtepunt te krijgen met mijn klauwtjes, maar het lukt niet. Ik krijs gefrustreerd en gooi een poppenkastwolf door het raam.

'Wat weet je over Vincent van Gogh?' 'De zonnebloemen, broer Theo, Gauguin, Nederlander, schilder, absint, stop!' 'We zochten nog het woord 'oor'.'

'Wat bazel je daar toch allemaal?' vraagt de voormalige vrachtwagenchauffeur wasbeerachtig, kruiperig en mild geërgerd als een moedeloze schuldbemiddelaar die na een lange werkdag verlangt om naar huis te gaan en zich te laten koeioneren door zijn bazige moeder en haar trotse naaktkatten.

Ik zeg: 'Ik wil geen ster worden, ik wil een onderschatte bespotte misprezen zonderling blijven.' 'Dat blijf je toch ook.' We tongzoenen, het is heerlijk.

De zon komt op en ik haal de honden op bij de misantropische antipathieke Bernadette. Ik koop een kalender om Ierse windhonden te redden, elke maand is een andere deerniswekkende windhond achter tralies. Mijn lievelingsmaand is de grijze gespikkelde Ringo die maart mag vertegenwoordigen. Hopelijk leef ik dan nog. Hopelijk weet ik dan nog steeds even weinig over de monsterlijke Kendall Jenner, en nog steeds veel te veel over de profeten Rob Halford en Orson Welles.