‘Van Johnny Depp leren we: niet mishandelen, nooit mishandelen, gewoon op het hoofdkussen van de partner poepen’

Beste Johnny Depp,

Mijn ex M. zei meer dan eens: ‘Voor Johnny Depp ga ik je verlaten.’ Voordat u in haar armen kon vallen – ik had het haar gegund – belandde u in een rechtszaak met uw ex Amber Heard. Ik moet bekennen dat het mij niet meer helemaal duidelijk is wie nou wie heeft aangeklaagd.

U eist van haar 50 miljoen dollar schadevergoeding voor laster en smaad, en zij op haar beurt eist van u 100 miljoen voor soortgelijke vergrijpen. En voor mishandeling.

Een enkele onnozelaar – God weet dat er veel onnozelaars zijn – gebruikte uw rechtszaak als illustratie bij de stelling dat de man niet meer automatisch wordt geloofd. Maar als uw rechtszaak ergens een illustratie bij is, dan is het wel bij de stelling dat het publiek meer smult van rechtszaken tegen beroemdheden dan van oorlogen in Oost-Europa. Om van oorlogen in Afrika te zwijgen. Uw rechtszaak is, las ik ergens, O.J. Simpson met coke.

Ach O.J. Simpson, ach jaren 90. Bij O.J. ging het om dubbele moord. Verder bent u niet zwart. Dat alles maakt uw zaak eenduidiger, al bent u wel een waarlijk gevallen sekssymbool. Veel meer dan Simpson dat was. U sprak tot de verbeelding van velen vóór u bekend werd als mishandelaar van uw vrouw. Simpson moest een dubbele moord begaan om tot de verbeelding van velen te spreken.

Jessica Winter schreef in The New Yorker dat er een pro-Johnny Depp-coalitie is gevormd die bestaat uit activisten voor mannenrechten, zogenoemde bots, oftewel software die automatisch berichten genereert, en vrouwen die naar de middelbare school gingen toen de film ‘Edward Scissorhands’ in première ging in 1990.

Mijn oppas, een vrouw die nog niet was geboren in 1990, vertelde me op een avond dat u ook was mishandeld door uw ex, maar de gemiddelde, beschaafde stadsbewoner die niet al te aanstootgevende sociaaldemocratische idealen aanhangt, meent dat u de zondaar bent. Al las ik ergens in een artikel iets over een ‘giftige relatie’, en je zou zeggen dat waar de relatie giftig is alle betrokkenen schuldig zijn. Als een waarachtige driehoeksrelatie giftig wordt, moet je niet zeggen, ‘ja, A en B zijn daar schuldig aan, maar C gaat vrijuit.’ Dat geeft geen pas.

Maureen Dowd noteerde in The New York Times dat de roem u te veel werd, zoals de roem velen te veel is geworden. U was alleen beroemder dan vele anderen en de gevolgen waren navenant. U zou boos en jaloers zijn geworden, verslaafd aan alcohol en drugs en circa 300.000 dollar per maand hebben uitgegeven aan werknemers en medicijnen. Geld moet rollen, maar je kunt overdrijven. Toen uw ex in 2015 werd betrapt terwijl ze haar yorkshireterriërs Australië probeerde binnen te smokkelen, zijn de honden in een privévliegtuig naar Californië teruggevlogen. Eén privévliegtuig voor de honden: ja, zo kom je wel aan 300.000 dollar uitgaven per maand.

Dowd gaat nog verder. Ze zegt dat mensen die het opnemen voor u Trump-supporters zijn. Nu zullen activisten voor de rechten van de man oververtegenwoordigd zijn onder Trump-aanhangers, daaraan twijfel ik niet. Maar niet iedereen die voor Depp is, is voor Trump en omgekeerd.

De begaafde journaliste Rinskje Koelewijn, tegenwoordig werkzaam als tv-recensent voor NRC, noteerde details die mij waren ontgaan, bijvoorbeeld dat jullie op elkaars bed poepten. Althans, de ene poepte op de helft waar de ander sliep en vice versa, als ik het goed begrepen heb. Hier begint een Gesamtkunstwerk, met alle respect.

Een vriend vertelde mij tijdens de lunch over de Duitse schrijver Karl Philipp Moritz, die al een paar eeuwen geleden had geschreven dat een prachtig epos een rechtvaardiging kon zijn voor oorlog. Het genot dat velen aan uw zaak beleven – ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat men meer van deze zaak geniet dan van uw films – is een rechtvaardiging voor alles wat er heeft plaatsgevonden tussen u en uw ex.

Koelewijn kon niet begrijpen waarom u en uw ex ooit vrijwillig in een huis zijn gaan wonen. Maar waar gescheiden wordt, begrijpen velen dat niet meer, en dan komt er een bemiddelaar aan te pas om alles in goede banen te leiden.

‘Is het een vorm van verslaving, de roes van het goedmaken na een ruzie, de angst om alleen gelaten te worden, het spel van aantrekken en afstoten, is het angst of medelijden?’ vraagt Koelewijn zich af. Alles tegelijk, zou ik zeggen.

De zaak gaat nog even door. Het commentariaat, oftewel de schrijvende en opiniërende mens, wij dus, zal zich er nog een tijdje mee bezighouden. Hier een oorlog, daar een Johnny Depp.

In de tussentijd verlicht uw zaak de wereld. Menigeen die van zijn partner af wil, maar verslaafd is aan God mag weten wat, kan de politiek van het kleinste kwaad bedrijven. Niet mishandelen, nooit mishandelen, gewoon op het hoofdkussen van de partner poepen. Waar men zijn behoefte doet in het eigen huis, is een privéaangelegenheid, daar heeft het commentariaat niets mee te maken.

Vriendelijke groet,

Arnon Grunberg