‘Vreemde woorden hebben geen schurft, maar het loopt de spuigaten uit’

Ik kan het niet roerender met lezer E. Claessen eens zijn (‘We mogen gerust een voorbeeld nemen aan de Fransen, die vindingrijk zijn in hun taal’). O neen, vreemde woorden hebben geen schurft, wij hebben ze eeuwenlang gebruikt en opgenomen in onze taal. Maar het loopt de spuigaten uit. Zolang het een verrijking is voor onze taal, heb ik niets tegen een leenwoord, denk maar aan “computer”. Vaak is het echter een verarming, denk dan maar aan “camera”: wij hebben daar twee woorden voor: “fototoestel” om te kieken en “camera” om te filmen, maar velen zeggen nu onder invloed van het Engels tegen beide woorden “camera”.

Zoals hij schrijft: de Fransen zijn vindingrijk en zoeken een tegenhanger. Ook de Spanjaarden, de Duitsers en zelfs de Zuid-Afrikanen doen dat. Maar bij ons is het omgekeerd: een tegenhanger voor een Engels woord dat echt ingeburgerd was, zoals “meeneemmaaltijd”, wordt hoe langer hoe meer overrompeld door “take away meal”. Ik weet echt niet waarom. Zijn wij misschien een aanstellerig volk dat ons minderwaardigheidsgevoel op die manier wil verdoezelen?

Frank Van Beigem, via mail.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: