‘Waar blijft de verontwaardiging over de dood van Jozef Chovanec?’

Met stijgende verontwaardiging en ook plaatsvervangende schaamte heb ik het interview met Henrieta Chovancová in Humo 4191 gelezen. George Floyd stierf nadat een agent acht minuten lang met zijn knie bovenop hem was gaan zitten. De halve wereld reageerde meer dan verontwaardigd. Terecht. Jozef Chovanec stierf nadat een Belgische agent zestien minuten bovenop hem heeft gezeten. Amper iemand die reageerde. Niet de politiek, de pers, noch de zogenaamde woke-activisten. Waar waren en zijn ze, de alternatieve (vaak groene) jongens en meisjes? Als eersten staan ze gereed om in dergelijke gevallen hun verontwaardiging te uiten. Een betoging te organiseren tegen racisme - precies of iemand voor racisme kan zijn - naar aanleiding van de dood van George Floyd en te sympathiseren met de Black Lives Matter-beweging. Maar voor de dood van Chovanec: amper verontwaardiging.

Waar bleef en blijft de verontwaardiging als een agente de Hitlergroet brengt in de gevangenis? Als het in Vlaanderen was gebeurd, stond half België op z’n kop. Amper verontwaardiging. Waar bleef en blijft de pers? De politiek? Amper verontwaardiging. Waarom? Omdat het geen van hen interesseert. Voor Jan Jambon is het een vervelend accident de parcours. De rest van de politici keek en kijkt de andere kant op. De publieke opinie? Voor hen is het gewoon een Oostblokker, die hen amper interesseert. En verder... gebeurt er niets.

Ik vrees dat er ook niet veel zal gebeuren. Nochtans is hier een zwaar misdrijf gebeurd. Een mens is gestorven doordat een aantal agenten, verpleging en dokter het hebben laten gebeuren. Normaliter word je hiervoor gestraft. In België blijkbaar niet. Ik hoop dat Henrieta Chovancová dezelfde sereniteit blijft behouden voor wat er nog volgt, en alvast veel sterkte gewenst. Want ik ben er van overtuigd dat ze die best kan gebruiken.

Arlette Henek, Hasselt.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: