‘Waar blijft die briljante rock-’n-rollfilm?

In interviews stel ik mijn gesprekspartners uit de muziekwereld soms dezelfde vraag, om te testen hoe verschillend hun antwoorden zijn. Eén vraag die ik dit jaar aan iedereen wil voorleggen is deze: hoe verklaar je dat er nog nooit een briljante rock-’n-rollfilm is gemaakt in de 70 jaar sinds de uitvinding van het genre en, ruimer, de jeugdcultuur-met-bijbehorende-soundtrack?

Natuurlijk is er de klassieker ‘This Is Spinal Tap’, maar da’s een comedy die de draak steekt met één makkelijk te parodiëren genre: de metal. En natuurlijk is een handvol films oké. De recente biopics over Johnny Cash, Charlie Parker, Elvis Presley en Elton John waren draaglijk, zij het te glad en niet historisch correct (dat heb je als je onderwerp of zijn/haar erfgenamen nog leven en over je schouder meekijken). Eerdere films over Tina Turner en Janis Joplin (‘The Rose’, met zangeres Bette Midler) waren net niet banaal. En zelfs Jeff Bridges, een zeldzame topacteur met gevoel voor humor, bakte er in ‘Crazy Heart’ niet veel van als countryster, ook al zong hij zelf en ving hij een Oscar.

Oliver Stone deed het niet slecht met ‘The Doors’. De serie ‘Vinyl’ was goed, maar die beperkte zich tot het New York van de jaren 70 en hield het maar één seizoen vol, ondanks de rijke voorkennis van de producer, ene Mick Jagger.

Maar de lijst van zij die dáchten dat ze wisten hoe het op tournee toegaat, beter dan de muzikanten zelf, is pijnlijk lang. Zelfs artiesten die in een ander genre uitblinken braken hun tanden op de authenticiteit van rock-’n-roll. Schrijver Salman Rushdie mocht wekenlang backstage meedraaien op een wereldtournee van U2, maar zijn boek ‘The Ground Beneath Her Feet’, dat een rockster als hoofdpersonage heeft, is een mager beestje. Op geen moment voelt het geloofwaardig aan.

Is het de casting? Welke acteur zou het charisma van David Bowie, Prince of Amy Winehouse kunnen uitstralen? Ligt het aan de vertrouwdheid, en vinden we ‘Amadeus’ schitterend omdat we de echte Mozart nooit hebben gekend? Wie het weet, mag het zeggen.