‘Waarom organiseren we geen ‘Extra Time Cultuur’?’

Die tafel staat er toch. De ene avond zitten er vijf cognoscenti rond om er tot vlak voor de nacht valt over voetbal door te bomen. Lichthartige woordspielerei over de belangrijkste bijzaak ter wereld wordt er afgewisseld met dodelijke ernst wanneer bewezen moet worden of een zwaaibal van Lokeren al dan niet binnen de lijnen van het strafschopgebied van Waasland-Beveren terechtgekomen is. Maar desalniettemin is ‘Extra Time’ een aangenaam tv-programma. En omdat die tafel er toch staat, wordt dat sportbabbelfestijn weleens dunnetjes overgedaan in de gedaante van ‘Extra Time Koers’. Showbizz Ruben zit dan voor, waarna de wijsneus Sven Nys met de zelfzekerheid van een dorpsonderwijzer loos gaat over waar het in de wonderlijke wereld van klikpedaal en chasse-patate nu eigenlijk om gaat. Ik ga er algauw van geeuwen, tenzij Jan Bakelants op de gastenlijst staat. Een renner die warempel slim en welbespraakt luidop kan nadenken over zijn zelfgekozen sportdiscipline.

En wat ik eigenlijk wilde zeggen: die tafel staat er nu toch! Zou het geen goed idee zijn om, nu zelfs de minister van Cultuur vindt dat de kunsten een extra steuntje kunnen gebruiken, op vrijdagavond een ‘Extra Time Cultuur’ te organiseren? Met bijvoorbeeld Thomas Vanderveken en Sofie Lemaire aan het hoofd van de tafel en daarrond, ik zeg maar wat, Saskia de Coster over haar nieuwe boek, Fien Troch over haar volgende film, Michaël Borremans over zijn komende expo, of Meskerem Mees over wat het is om de Olympische Spelen van de rock-'n-roll te winnen voor een zo goed als lege AB? Klinkt als Culture Club 2.0 zult u zeggen?

Ja. Dat is precies wat ik bedoel. Die tafel staat er toch.