‘Wanneer een levende droom een herinnering wordt, overstijgt de emotie alle rede’

Woensdag stierf de grootste voetballer aller tijden. Diego Maradona was een genie op het veld, maar excelleerde daarnaast vooral in foute uitspattingen. Zijn goddelijke hand scoorde goals, bezegelde deals met de maffia en mepte en betastte vrouwen. Dat hij net op de Internationale Dag tegen Geweld op Vrouwen het loodje legde, is niet minder dan een ironische speling van het lot.

Wanneer een levende droom een herinnering wordt, overstijgt de emotie alle rede. Geen virus kon beletten dat de Argentijnse straten zwart kleurden van het volk toen hun Diego, de onsterfelijk gewaande balkunstenaar, dan toch het ondermaanse verliet. Geen rolpatroon was sterk genoeg om de tranen op het gelaat van menig man te drogen. De droom rond het voetbalwonder van Maradona was door talloze uitspattingen naast het veld dan misschien allang uiteengespat, een gouden tijdperk is pas echt afgesloten wanneer de inkt van zijn architect voorgoed is opgedroogd.

Het gouden linkerbeen van ‘Pluisje’ wordt nu bejubeld, even vaak is hij de afgelopen decennia publiekelijk verguisd om zijn drank- en drugsmisbruik. Journalisten en redacties kunnen niet anders dan Don Diego’s voetballende klasse in één adem te vernoemen met zijn zogenaamde flamboyante karakter, maar zien daarbij zijn vrouwonvriendelijke misstappen over het hoofd. ‘Maradona ging ten onder aan drank, drugs en vrouwen’ of ‘Hoe drank, drugs en vrouwen een voetbalgenie wisten te tackelen’, koppen de media. Dat vrouwen blijkbaar even schuldig zijn aan zijn teloorgang als twee giftige en verslavende middelen, is op zich problematisch. Dat Maradona’s buitenechtelijke avontuurtjes meer aandacht krijgen dan de klappen die hij zijn geliefden verkocht en de handen die hij ongevraagd op hun lichamen legde, is echter nog erger.

We weten dat Diego tijdens het coke snuiven door al eens een bezoekje aan een sekswerker bracht, we weten dat hij het niet te nauw nam met zijn trouwgeloftes en we weten dat er op tijd en stond een lading zelfverklaarde Maradona Jr.’s voor zijn deur stond. Maar Maradona’s liefde voor vrouwen verhult een veel onfatsoenlijker schandaal, dat net zoals elk ander geval van vrouwengeweld veel minder aandacht geniet. In internationale media is het tussen zijn drugs-, alcohol- en maffiaverleden door zoeken naar goed verstopte sporen van zijn losse handjes. Het incident dat het vaakst naar voren komt, is dat met het duidelijkste bewijs. In 2014 dook er een filmpje op waarin een stomdronken Maradona het duidelijk niet kan verkroppen dat zijn toenmalige vriendin Rocío Oliva met haar gsm bezig is. Nadat hij met moeite uit de zetel opstaat, geeft hij haar twee klappen in het gezicht.

De video is miljoenen keer bekeken, maar belandde onder een laag stof. Geconfronteerd met de beelden beweerde de Argentijn dat hij enkel haar telefoon sloeg, en dat hij nog nooit gewelddadig is geweest tegenover vrouwen. Oliva had nochtans al maanden voor de beelden verklaard dat Diego haar klappen verkocht. De Argentijn liet zich toen in een talkshow ontvallen dat hij haar ‘sloeg als een man’. In 2017 belde een hotelbediende in Madrid de politie omdat Maradona Oliva had geslagen: een ‘sterk meningsverschil’, zo stuurde Diego de agenten weg. Nog later klonk het bij de voetballer zelf: ‘Ik ben geen puncher, maar het was om Oliva’s hoofd eraf te hakken.’ Al sinds zijn eerste huwelijk met jeugdliefde Claudia Villafañe deden er geruchten de ronde over Don Diego’s huiselijk geweld, maar tot een officiële klacht kwam het niet. In 2019 klaagde zijn toen ex-vrouw Claudia hem wél aan voor een ander soort geweld. De jarenlange pesterijen en beledigende uitspraken van Maradona hadden eindelijk hun tol geëist bij de psychisch gebroken vrouw.

Behalve van vrouwen hield Maradona ook van Cuba. Hij was goede vrienden met Fidel Castro, die bij Diego’s bezoek zijn verblijf steeds tot in de puntjes verzorgde. Diego werd echter nooit gefotografeerd op de mooie Cubaanse stranden, maar er verschenen wel kiekjes van het intussen zwaarlijvige voetbalwonder in boxershort met twee naakte meisjes aan de arm - volgens schattingen niet ouder dan 15. De vele tripjes naar het land van Fidel, een van ‘s werelds hotspots voor sekstoerisme met minderjarigen, deden dan ook wenkbrauwen fronsen. En dan was er nog het incident met de Russische journaliste Yekaterina Nadólskaya, die in 2017 naar de pers stapte omdat Maradona haar zou hebben aangerand tijdens een interview. De Argentijn probeerde verwoed haar kleren uit te trekken, maar toen dat niet lukte, wilde zijn assistent de zaak op te lossen door 500 dollar naar Nadólskaya te gooien. Maradona en zijn advocaat ontkenden de feiten in alle talen.

Nog in Cuba deed één van zijn veroveringen vorig jaar uit de doeken dat Maradona niks moest weten van condooms. Dat zijn geheim achtergebleven kroost elk jaar evenredig met zijn buikomvang aandikte, hoeft dus niet te verbazen. Diego’s nakomelingen konden echter niet rekenen op een warme ontvangst in de armen van papá. Toen de Italiaanse Cristina Sinagra hem tijdens zijn huwelijk met Claudia Villafañe vertelde dat ze zwanger was van zijn zoon, werd ze sneller gepasseerd dan de gemiddelde verdediger op het WK van ‘86. Zoonlief Diego Junior mocht zich net als Jana, een buitenechtelijke dochter met een barvrouw uit een discotheek, pas na een door de rechtbank bestelde DNA-test officieel Maradona noemen. Ook Verónica Ojeda, na Claudia Diego’s volgende officiële relatie, moest het alleen zien te rooien toen Diego haar tijdens de zwangerschap verliet voor de dertig jaar jongere voetbalster Rocío Oliva.

Diego Maradona is een aandoenlijke figuur die je veel wilt vergeven. Hij heeft zijn heldenstatus immers niet enkel te danken aan het balgevoel waarmee hij een voordien eerder betekenisloos voetballand en dito club in de geschiedenisboeken trapte, maar ook aan de manier waarop hij zich uit de sloppenwijk uit Buenos Aires bevrijdde. Terwijl vader Maradona zich destijds krom werkte voor een karig loon in de beendermeelfabriek, raakte Diegito bezeten door de enige geluksbrenger in armoedige omstandigheden: voetbal. Bijna twee decennia later hing er geen spatje modder meer aan de gesponsorde voetbalschoenen van het wonderkind - die hij na zonsondergang maar al te graag inruilde voor exemplaren waarin het makkelijker dansen is.

Working class hero Diego zette zijn goedhartige imago heel zijn leven kracht bij door vriendschappen met Zuid-Amerikaanse socialistische leiders, tatoeages van Ché Guevara, T-shirts tegen het imperialisme van Bush en voor de Palestijnse zaak. In een land waar huiselijk geweld, de machismocultuur en feminicide welig tieren, wassen de tranen om zijn dood echter de drugs- en maffiasmet niet van zijn blauw-witte blazoen. 25 november zal voor altijd te boek staan als de dag waarop God stierf, maar moet veeleer bekend blijven als de dag waarop we ons herinneren dat gewone stervelingen - die soms buitenaards goed met een bal overweg kunnen – elke minuut honderden vrouwen mishandelen.

Nina van den Broek