‘Wat moet je gaan doen aan de andere kant van de wereld? Met je lamme kloten op een zonnig strand liggen?’

Herman Brusselmans gaat iedere week op zoek naar het verhaal achter een opvallende kop in de krant of op een nieuwssite.

Vierentwintigduizend ontslagen in de luchtvaart, dat valt eigenlijk nog mede, zeker als je bedenkt dat in die branche wereldwijd 38 miljoen mensen een job hebben. Dat zijn vaak piloten, stewards en stewardessen, poetsvrouwen en -mannen, technici, pipo's die de brandstoftanks moeten vullen met kerosine, controleurs van het landingsgestel, degenen die ervoor zorgen dat vliegtuigen niet tegen elkaar botsen, uitkijktorencommandanten, valiezendragers, vleugelinspecteurs en loodgieters, voor als in de Boeing de wc verstopt is.

Dat gaat geregeld aldus: in Marrakech vertrekt een vliegtuig naar Brussel, en tijdens de vlucht zitten de reizigers zich klem te vreten aan allerlei uitheemse gerechten, en er moet geen tekening bij dat de helft of meer van hen al tijdens de eerste 300 kilometer in de lucht het vliegende schijt krijgt, en hopla, een file aan de wc. En de ene reiziger is nog niet half uitgescheten of de volgende wil al op de pot gaan zitten, en op den duur druipt de vieze derrie van de wc-muren, en eenmaal het toestel in Zaventem is geland, blijkt dat het hele toilet één grote strontboel is, en dus moet de loodgieter opgetrommeld worden om het ergste leed te verzachten. Loodgieter op een vliegtuig is één van de vuilste beroepen ter wereld, met op de tweede plaats piloot, want door al die stewards en stewardessen te vogelen, hebben die kutpiloten allerlei vuile ziekten onder de leden.

Ik vind trouwens dat in een vliegtuig zitten en je dan verplaatsen van de ene plek naar de andere heel onnozel, nutteloos en te vermijden is. Wat moet je gaan doen aan de andere kant van de wereld? Met je lamme kloten op een zonnig strand liggen? Een congres bijwonen over een vaccin dat hoogstwaarschijnlijk niet zal werken? Een terroristische aanslag in een luchthaven plegen? Dat kun je thuis toch ook allemaal? Neem nu dat congres over een vaccin. Moet je daarvoor van België naar Boston reizen, omdat ze daar naar het schijnt iets uitgevonden hebben dat zou kunnen werken? Ten eerste, zoals ik reeds suggereerde, zal het allicht níét werken. En ten tweede, wat ze aan de universiteit van Boston kunnen, kunnen wij in Gent evengoed, met als bewijs: aan de Gentse universiteit zijn in drie maanden tijd al dertien vaccins uitgevonden die niet werken. Nochtans leek eentje wél een succes, maar nadat het getest was op vijf proefpersonen, bleek het een bijwerking te hebben: je corona gaat er weliswaar van weg, maar je penis valt erdoor van tussen je benen, en bij vrouwen wisselen hun kleine schaamlippen en hun oorschelpen van plaats. Het zal binnenkort gebruikt worden in de plastische chirurgie.

Nee, vliegen is niks voor mij. Ik heb nog maar vier keer gevlogen in m'n leven: heen en terug naar en van Rome in 1992, en heen en terug naar en van Ibiza in 2014. Alle vier de keren ging ik voor het vertrek aan de piloot vragen of hij niet gedronken had of geen drugs gebruikt had. Alle vier de keren was het antwoord: 'Natuurlijk heb ik gedronken en gesnoven, sukkel, en ga nu weg uit m'n cockpit of ik lees nooit meer een boek van jou.'

Overigens was het zowel in Rome als op Ibiza regenweer. Ik heb daar meer rondgelopen met een paraplu dan met een erectie, hoewel er altijd wordt beweerd dat vrouwen in Italië en op Ibiza erg aantrekkelijk en geil zijn. Ik heb daar maar één keer een zekere vorm van geilheid meegemaakt, en dat was toen ik op Ibiza via een satellietschotel keek naar ‘Thuis’, en Simonneke haar onderbroeken aan het strijken was.

Ik heb mezelf voorgenomen om nooit meer met het vliegtuig te reizen, niet vanwege m'n ecologische voetafdruk want die kan me geen reet schelen, maar wel omdat er maar één leuke manier van reizen is: met de motor. Stel het je voor: een graad of 22, in je strakke leren pak op de Triumph, op het passagierszadel je vriendin die het mooiste meisje ter wereld is, met een snelheid van 70 kilometer per uur door de natuur rijden, af en toe bij een rozenveld stoppen om een sigaret te roken en je vriendin te vingeren, en arriveren in een chique bed and breakfast in Zuid-Frankrijk, waar je, terwijl je verloofde een dutje doet, naast haar op het bed op je gemakje de nieuwe roman van Erwin Mortier ligt te lezen. Dat is toch de prachtigste reis die je kunt ondernemen? En daar moeten geen vierentwintigduizend banen voor sneuvelen, ook niet die van de plaatselijke loodgieter, want als ik op reis ben, schijt ik voor de gein de wc-pot zodanig stampvol dat de buizen verstopt raken. Reizen en schijten gaan derhalve heel goed samen.