Uit de oude doos van Lanoye
‘Wij zijn niet gaan kakken in de duinen, Graaf Lippens, maar hebben alle holes van de golfclub volgescheten’
Gisteren overleed Leopold Lippens op 79-jarige leeftijd. De burgemeester van Knokke-Heist deed in 1990 opvallende uitspraken over de ‘frigoboxtoeristen’ in zijn stad. Deze column was het antwoord van Tom Lanoye.
Deze column verscheen eerst in Humo (1990), daarna in de verzamelbundels Doén! (1992) en Het vroegste vitriool (2004).
HET KADER
In mei 1989 bood een arts zich in opdracht van het Ministerie van Volksgezondheid aan bij de Royal Golf Club du Zoute, in het kader van een campagne tegen doping bij amateursporters. Clubvoorzitter en tevens burgemeester en graag Leopold Lippens weigerde een urinestaal te geven en schold de arts het golfterrein af.
Op 13 juli 1990 vertelt de graaf in het weekblad Panorama dat hij zijn ‘selecte’ Knokke wil vrijwaren van ‘frigobox-toeristen’. ‘Ze zijn een plaag. ’t Is goed weer, ze steken bobonne, bompa, de kinderen en de honden in de auto en rijden naar zee. Bobonne moet overgeven omdat bompa een dikke sigaar rookt, de kinderen geven over uit solidariteit, de honden ook. Na drie uur misère komen ze in Knokke aan. Ze stoppen in een villawijk, vreten hun koelbox leeg, gooien hun papieren en bananenschillen op de grond. Dan gaan ze hun behoefte doen in de duinen en wandelen ze als eenden achter elkaar over het strand. Maar maandag gaat papa op den bureau trots verkondigen dat hij naar Knokke is geweest.’
DE COLUMN
Ik ben naar Knokke geweest. Ooit. Eén keer. Met de wagen. Samen met mijn ouders, mijn bobonne en mijn bompa. Wij hielden het daar één dag uit. Wij bezitten nu eenmaal niet de juiste kwaliteiten om het daar langer vol te houden. Vooral de juiste maag ontbreekt ons.
Wij zagen dit typisch Belgische kustplaatsje nog maar in de verte liggen, met zijn aanlokkelijke architectuur, met zijn charmante gastvrijheid, of wij vomeerden ons al de ingewanden uit het lijf. En eenmaal in het centrum, de Lippenslaan zeg maar, kregen wij het weer te kwaad. Bij het zien van de kwaliteit van de mensen die daar rondliepen. We gaapten hen aan zoals zij ons.
Prompt gingen we opnieuw over de nek.
Om de auto noch elkaar te bevuilen, kotsten wij elk om beurt in onze koelbox. Dit had als voordeel dat onze kots vers bleef. Wat niet gezegd kan worden van onze broodjes met cervelaat. Die kwamen bovendrijven. We zijn toen maar naar een van die typisch Knokse villawijken gereden en daar heeft moeder onze frigobox leeggekieperd. Door het raampje. Terwijl we reden. Het duurde drie straten voor de box leeg was.
Vervolgens zijn we naar een niet bebouwde kom gewandeld, als eenden achter elkaar. Om te gaan kakken in de open lucht, een favoriete hobby in onze familie. Daarna gingen we naar huis, moe maar voldaan.
Dit verhaal dateert van jaren her. Maar de burgemeester van Knokke, Graaf Lippens, ligt er nog altijd wakker van. In Panorama beschreef hij de vakantiedag van een familie die hij zei te haten. Ik begreep direct dat hij het had over ons en onze dagreis naar zijn stad. Blijkbaar heeft hij ons na al die jaren nog steeds niet weten op te sporen en doet hij nu een ultieme poging om ons onder druk te zetten.
Eén ding echter vond ik raar. Volgens de heer Lippens zijn wij gaan kakken in de duinen. Ik moet dat met klem tegenspreken. Wij zijn niet gaan kakken in de duinen. Wij hebben een prachtig golfterrein gevonden, de Royal Golf Club du Zoute, en daar hebben wij alle holes volgescheten. Zelfs de stok van het vlaggetje kon er niet meer bij.
Vandaar dat de heer Lippens er zo op gebeten is ons te vinden. Het was zijn golfterrein. Ik heb horen zeggen dat hij op handen en voeten over zijn terrein heeft moeten rondkruipen, van hole naar hole, met een lepel in zijn hand, een nieuwe betekenis gevend aan zijn adellijke titel van graaf. Een volledige week heeft het hem gekost. Dag en nacht hard labeur.
Geen wonder dat hij weigerde zich achteraf te onderwerpen aan een dopingcontrole.
Als de heer Lippens ons te pakken krijgt, ziet het er niet lief uit voor ons. Daarom zou ik aan alle bezitters van een koelbox die tevens liefhebber zijn van defecatie in de open lucht willen vragen ons te helpen.
Jullie zijn met velen. Breng de heer Lippens op een dwaalspoor. Begeef jullie volgende zondag allemaal naar het Lourdes van de Belgische nouveau riche, de Natte Droom van de Renteniers, het Miami Beach van West-Vleuteren... Rij voor één dagje naar Knokke.
De rijkswacht blaast verzamelen op de autosnelweg ter hoogte van Aalter, om acht uur ’s morgens. Kwestie van blokvorming. Vandaar gaat het linea recta naar de Lippenslaan, de pompeuze bilnaad van dit uitgezakte gehucht. Iedereen moet een tros rotte bananen in de wagen hebben. Gooi uit het rechter raampje de schillen naar buiten en uit het linker raampje de bruine prut van het vruchtvlees. Als de bananen op zijn, parkeer je in het midden van de straat. Stap uit en geef de eerste de beste winkelende officiersweduwe een trap onder haar blaasorgel.
Sla daarna tactisch op de vlucht, maar laat niet na je maag te legen in elke brievenbus die je tegenkomt. Even buiten Knokke verzamelen we voor de koninginnenrit. We gaan met zijn allen onze gezonde stoelgang bewijzen op dat groene, golvende stuk land daar. Echter, niet de holes deze keer. De rest van het terrein. Honderd hectaren. Als we met genoeg zijn, moet dat lukken.
Wie zich onzeker voelt, mag zich voeden met een mengsel van amfetamines en blauwe pruimen. Er zal, zoals steeds in de Royal Golf Club, achteraf toch geen dopingcontrole zijn. Dus niet vergeten: volgende zondag.
Kom gezellig drukken. Bemesten. Je gevoeg doén.
