‘Zelfs die schalkse ruiter heeft zijn breekpunt bereikt’

De emancipatie van de vrouw is positief geweest, en ik ben dankbaar dat ik daar anno 2021 de vruchten van mag plukken. Maar dat wil niet zeggen dat vrouwen nu moord en brand moeten schreeuwen voor elk vervelend voorval in de werk-, privé- of sportsfeer. Akkoord, de man dient zijn grenzen te kennen. Maar iemand als de Vlaamse Harvey Weinstein bestempelen is toch van een ander kaliber.

Ik ben opgegroeid met Bart De Pauw, een lieve babyface die in zijn programma’s mij en ook mijn vader aan het lachen bracht. Ik ben evenzeer fan van de vrouwen die door hem gekwetst zijn. Het zijn vrouwen die stuk voor stuk mijn respect krijgen. Ik heb ook in situaties gezeten waarvan ik tot in mijn kleinste teen voelde dat het niet klopte: een medestudent die mij net die ene seksistische opmerking over mijn outfit te veel gaf, die ene collega die net dat sms’je te veel stuurde met ongepaste vragen, mijn ex-werkgever die mij evalueerde op mijn interesse voor hem en niet op mijn werk. Ik heb er ook nog veel aan teruggedacht.

Maar alle woede over dat soort praktijken in Vlaanderen tot één man herleiden, en zo al die andere mannen aan de zijlijn te doen nadenken over wat de gevolgen kunnen zijn? Dat doet mijn hart toch breken. Zelfs die schalkse ruiter, man van Melle, flirterige Bart… die heeft ook zijn breekpunt bereikt. De trots van die man is hem voor eeuwig afgenomen.

Stéphanie Dewulf, Brasschaat.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: