CD★★★½☆
070 Shake vertelt op ‘You Can’t Kill Me’ herkenbare, maar altijd ongemakkelijke verhaaltjes
In het New Jersey van ‘The Sopranos’ wonen amper professionele muzikanten, op Aaron Arkaway (het narcoleptische ex-lief van Janice Soprano) en voormalig platenbaas Hesh Rabkin na.
Iemand als Danielle Balbuena zagen we daar niet rondlopen. Ze bracht haar kindertijd nochtans door in North Bergen, op een salamiworp van Satriale’s. Tony country! En ook op slechts twintig minuten rijden van Manhattan, al is ze daar in haar eerste vijftien lentes maar één keer geraakt. Balbuena: ‘Gelukkig! Als New York te vroeg in mijn leven was gekomen, was ik nu een andere muzikante.’ Intussen woont ze in Los Angeles, maar de 070 in haar artiestennaam blijft een eerbetoon aan haar oude New Jersey-postcode.
In haar teksten schetst 070 Shake herkenbare, maar altijd ongemakkelijke verhaaltjes. Voor haar geluid combineert ze hiphop, r&b, Star Trek-soundtracks, een echokamer of drie, veel ongemakkelijke stiltes en ijskoude soul.
Haar tweede plaat heet ‘You Can’t Kill Me’ omdat de artieste bewust afwezig blijft op sociale media, ‘waardoor ik het gevoel heb dat niets me ooit kan raken.’ Een recente trend onder jonge muzikanten. Van Halsey tot FKA Twigs, van Trevor Daniel tot de oudere Florence Welch: velen trekken zich bewust terug van TikTok en co. Ze zijn de tactiekjes van hun platenfirma’s beu, die singles bewust opsparen tot ze een virale hit hebben gehad.
Balbuena’s eerste hitje, ‘Trust Nobody’, trok in 2016, toen ze zélf nog een nobody was, de aandacht van G.O.O.D. Music, het label van Kanye West. Kort daarna deed ze mee op Wests ‘Ye’. Wie nu zijn hooikoorts voelt opspelen: buiten een creatief gebruik van autotune lijkt haar muziek in weinig op die van West.
Haar eerste eigen ep, ‘Glitter’, was er één van vallen en opstaan. Maar op debuut ‘Modus Vivendi’ (2020) staan veel moderne evergreens die u niet snel genoeg kunt ontdekken. Doe op Spotify eerst uw voordeel met ‘Under the Moon’ en het melodramatische ‘Guilty Conscience’.
De gevoelstemperatuur van nieuwe plaat ‘You Can’t Kill Me’ ligt een paar graden lager. ‘Modus Vivendi’ was nog barok en gezellig druk, het nieuwe openingstrio ‘Web’, ‘Invited’ en ‘History’ klinkt net heel kaal. Balbuena steekt haar dikke teen behoedzaam in het water, waarna single ‘Skin and Bones’ des te meer opvalt: een spaceballad over breekbare eigenwaarde. ‘Wine and Spirits’ combineert een Slash-gitaar met een Frank Ocean-verhaallijn: anorectische triphop. Of zoals ze in Amerika zeggen: post-r&b. De muziek is mooier dan de labels.
Zelfverklaarde kluizenaar Balbuena nam ‘You Can’t Kill Me’ op met superproducer Mike Dean, bekend van The Weeknd, Drake, Lana Del Rey, Kid Cudi en andere Travis Scotts – maar klinkt verder toch te allen tijde als 070 Shake. Goed!
