CD★★★☆☆
A. G. Cook lijkt op ‘Apple’ halftijds charmezanger, halftijds kermiskramer
Amper een maand na zijn 49 (!) songs tellende debuutplaat '7G' brengt PC Music-labelbaas A. G. Cook een tweede langspeler uit. 'Apple' klokt conventioneel af op tien songs, en toch klinkt het bij momenten uitsloveriger dan zijn voorganger. Popsongs als sputterende robotversies van Shania Twain - soms plat, soms uitstekend - worden afgelost door agressieve botsautosynths met een postironisch, licht pretentieus randje. Dat Cook één van de meer unieke knoppentovenaars van zijn tijd is, bewijst hij vooral met de wervelende elektronica van 'Airheads' en 'Stargon'. Maar een goeie productie is nog geen goeie song, getuige het zeurderige 'Animals' of 'Lifeline'. Op '7G' deed Cook soms denken aan een futuristische Aphex Twin, hier lijkt hij halftijds charmezanger, halftijds kermiskramer met een kunstdiploma op zak. Gelukkig passeert er meer dan eens een kristallen eendje.
