CD★★★★☆
Aan ‘Chloë and the Next 20th Century’ van Father John Misty had Frank Sinatra nog een punt kunnen zuigen
In ‘Goodbye Mr. Blue’, het tweede nummer op zijn vijfde plaat, klinkt Father John Misty als een nieuwerwetse versie van John Lennons favoriete drinkebroer Harry Nilsson: je kunt diens ‘Everybody’s Talking’ bijna meelippen, op een riedel die recht uit de folkscene van Laurel Canyon uit de jaren 70 lijkt overgevlogen. Josh Tillman is het nog niet verleerd. Grootmeester van cinematografische melancholische pop met rijke arrangementen alsof het geen geld kost: als een verwend kind van Dusty Springfield en João Gilberto, zo klinkt hij hier. Toeter noch bel wordt in de kast gehouden, Tillman gaat glorieus all out. Dat zorgt voor een bijzonder genoeglijke, heerlijk ouderwets klinkende plaat, waar folk en bossanova en fijnzinnige folk elkaar afwisselen, op een tapijt van smachtend georkestreerde violen waar Frank Sinatra nog een punt aan had kunnen zuigen.
Muziek om te beluisteren met een smoking aan, terwijl u aan een zoveelste negroni nipt.
