Adrian Sherwood, dubbend door Brussel: ‘Lee ‘Scratch’ Perry vertrouwde me niet’

Van woensdag 29 maart tot zondag 2 april annexeert Listen Festival de Brusselse nacht met party’s en optredens in – hou uw drankje goed vast – Ancienne Belgique, Botanique, Beursschouwburg, Fuse, de ondergrondse stations Centraal én Congres, een voormalig bankgebouw, een kerk in Laken, de club La Cabane bij het Ter Kamerenbos en Buda/BXL in de schaduw van het viaduct van Vilvoorde. Ondertussen speelt in De Vaartkapoen reggae- en dubveteraan Adrian Sherwood, al meer dan 40 jaar CEO, magazijnier en poetsman van het eigenzinnige label On-U Sound.

ADRIAN SHERWOOD «Ik zal in Brussel een mooi vrouwgericht uur brengen met mijn dochter Denise en twee zangeressen die je op ‘Dub No Frontiers’ hoort, onze laatste plaat. Daarop hoor je tien vrouwen in hun moedertaal: Hindi, Mandarijn, Russisch en Japans. ‘War’ van Bob Marley wordt in het Arabisch gebracht. Het bekendst is waarschijnlijk Maria Wemba, die géén reggaezangeres is: ze leeft met haar man in ballingschap in het Verenigd Koninkrijk omdat ze Westelijk Nieuw-Guinea onafhankelijk wilden maken van Indonesië.»

HUMO Mijn favoriete door een vrouw gezongen reggaetune is ‘Bam Bam’ van Sister Nancy.

SHERWOOD «Ik ga voor ‘Black Woman’ van Judy Mowatt: ze heeft een spirituele kant en zat samen met Rita Marley en Marcia Griffiths in I-Threes, de backingzangeressen van Bob Marley. »

HUMO Met ‘Wadada (Means Love)’ van Dub Syndicate, ‘Beef’ van Gary Clail en ‘Dervish Chant’ van African Head Charge heeft On-U Sound eind jaren 80, begin jaren 90 een nieuwe wereld geopend voor de danskikker in mij. Wie opende voor u deuren?

SHERWOOD «Prince Far I. Ik mocht zijn optredens mixen, hij gaf me geloofwaardigheid. En mijn goeie maat Mark Stewart, die van bij The Pop Group kwam: hij was een revolutionair als het om geluid gaat.»

HUMO Uw recente platen met Horace Andy en de intussen overleden Lee ‘Scratch’ Perry kregen allebei een dubversie: hoe bent u tot dat genre gekomen?

SHERWOOD «We hebben altijd zelf songs geschreven, maar vaak hadden we geen goeie teksten. Dus maakte ik vooral instrumentals vol samples en dubeffecten. Achteraf bekeken omdat ik opkijk naar reggaeartiesten die wél goeie lyrics hebben, zoals Bob Andy met ‘You Don’t Know’, Joe Higgs en zijn ‘(I’m the) Song My Enemies Sing’ of Winston McAnuffs ‘Ugly Days’.»

HUMO In de song ‘Autobiography of the Upsetter’, op het door u geproducete ‘Rainford’ uit 2019, was het enigma Lee Perry plots een open boek.

SHERWOOD «Ik heb hem daartoe verplicht. In het begin stond Lee te roepen dat hij vooral níét zou doen wat ik vroeg (lacht). Ik voelde me zoals Rick Rubin toen hij met Johnny Cash werkte: ik had een artiest voor me die veel wisselvallige platen had gemaakt en aan wie ik iets helemaal anders wilde ontlokken. Iets wat paste bij zijn oude dag. We hebben eerst een week in Jamaica doorgebracht, maar pas in mijn keuken in Londen begon hij me echt te vertrouwen.»

HUMO Op een concert in Gent in 2017 zag ik hem een ballon die op hem afkwam niet gewoon wegslaan of negeren, nee, hij werd er volledig door in beslag genomen.

SHERWOOD (lacht) «Lee geloofde in magie, hij was gefascineerd door stenen, rotsen en geesten. In de studio mocht van hem geen slechte vibe hangen. Ik heb hem iemand die blootvoets op de bank lag te slapen een kaars onder de voetzolen zien houden. Toen die man krijsend wakker werd, schreeuwde Lee: ‘Ik wil jouw slechte energie niet! Fuck off!’»

Adrian Sherwood speelt op 31 maart op het Listen Festival in GC Vaartkapoen, Brussel.